Kur vallja e mbretit Pirro, kërcehej në Himarë më 1921

“Në shesh, vendasit kërcejnë vallen kombëtare, Pirriken, vallen e Pirros, kërcimi më i pëlqyer i shqiptarëve. Burrat mbahen dorë më dorë e njëri prej tyre i prin vargut, ndërsa tund shaminë.
I hedhin hapat ngadalë, sikur po shtypin ndonjë armik të padukshëm, që shtrihet nën këmbët e tyre.
Ndonjëherë ritmi merr vrull, kënga bëhet vajtim, apo piskamë fitoreje ose ironi therëse – këngë lufte a dashurie, dy temat e përjetshme që shprehen me theks thuajse të njëjtë, të ashpër, të errët, të hidhur…”

Pirro, Mbreti i Epirit (319-272 p.K.), një territor që shtrihej në zona përgjithësisht të banuara nga ilirët dhe më tej nga pasardhësit e tyre, më së shumti njihet si strateg e gjeneral i papërsëritshëm në fushat e betejave.
Askush nuk di të thotë se në cilën gjuhë Pirro komunikonte me ushtarët e njerëzit e tij. Dihet vetëm që ai kishte një lidhje të fortë me gjakun ilir.
Ai ishte kushëri i Olimpias, nënës së Aleksandrit të Madh, ndërsa një lidhje tjetër me ilirët ishte fakti se ai, qysh fëmijë, ishte rritur në oborrin e Mbretit Glauk të Taulantëve, një prej fiseve më të mëdha ilire, zotërimet e të cilit, në kohë të ndryshme, kapnin hapësirën mes lumit Neretva (Bosnje-Hercegovinë) dhe Vjosës.

Rruga Press