The New York Times: Vdekjet e ushtarëve rusë nën vellon e fshehtësisë
Në Rusi, lajmet për vdekjen mbërrijnë tinëz.
Në televizionin shtetëror të vrarët e luftës përmenden rrallë. Ministria e Mbrojtjes nuk ka bërë të ditur numrin e të vdekurve për gati tre muaj. Listat e viktimave të publikuara nga faqet lokale të internetit u shpallën sekrete shtetërore.
Por përmes mediave sociale po rrjedhin tmerret e luftës. Ukraina, në rrjetin social Telegram, ka publikuar imazhe të kufomave të armikut, duke shpresuar të nxisë mosmarrëveshje në Rusi. Fotot e pozicioneve të shkatërruara ruse, si kalimi i dështuar i lumit Siversky Donets muajin e kaluar, ku vdiqën të paktën 400 ushtarë, ofrojnë aludime të dhunës që merr një numër të pallogaritshëm të jetëve të të rinjve.
“Ti qëndron atje dhe lotët e tu nuk rrjedhin më”, tha Aleksandr Kononov, vëllai i të cilit u vra duke luftuar në Mariupol, për New York Times në prill, duke kujtuar dhjetëra çanta të zeza trupash që kishte parë të rreshtuara në dysheme, në një magazine pranë një morgu ushtarak. “Nuk ka më ujë në trupin tuaj.”
Shumë të afërm të ushtarëve rusë kanë kaluar javë apo edhe muaj pa e ditur nëse djemtë, bashkëshortët dhe vëllezërit e tyre kanë vdekur apo janë gjallë. Burokracia ushtarake ruse, thonë avokatët e ushtarëve, duket se ka qenë e papërgatitur për shkallën e viktimave në Ukrainë. Ministria e Mbrojtjes, në njoftimin e saj të fundit të viktimave më 25 mars, e vendosi numrin në 1,351 vdekje. Zyrtarët perëndimorë thonë se numri i vërtetë tani mund të jetë më shumë se 10 herë.
Disa familje të marinarëve që vdiqën në bordin e Moskës, anijes kryesore të Flotës së Detit të Zi të Rusisë, e cila kishte një ekuipazh prej më shumë se 500 personash, ende po luftojnë për të mësuar të vërtetën dy muaj më vonë. Dmitri Shkrebets, babai i një ushtaraku në bord, publikoi një postim në Telegram duke qenë i zemëruar, drejtuar Presidentit Vladimir Putin.
“Pse po pretendon se asgjë nuk ka ndodhur?” Pyeti zoti Shkrebets. “Ne të gjithë do të vdesim, por jo të gjithë do të bëhen dëshmorë, dikush do të duhet të përgjigjet për gjakun!”
Ishte një shprehje e rrallë publike e zemërimit dhe zhgënjimit ndaj qeverisë nga një familje ushtarake. Por për pjesën më të madhe të shoqërisë ruse, vdekjet “nuk po bëjnë një përshtypje kaq mahnitëse”, tha në një intervistë telefonike Sergei Krivenko, i cili drejton një grup të të drejtave që ofron ndihmë juridike për ushtarët rusë.
Në shumicën e rasteve, ushtarët profesionistë, në vend të rekrutëve, po vdesin. Ata vijnë në mënyrë disproporcionale nga rajone të varfra, sipas gazetarëve rusë që kanë analizuar njoftimet për vdekje./The News York Times