Dhunë, rrena, mashtrim…e prape dhunë..
Nga Ervin Goci
Edi Rama paska qene shume i merzit sot, çizmes mbi lirine e fjales dhe informimin ia paskan ç’jerr masken..çdo t’u thote progresisteve qe bejne raporte me progres brenda, kur e ngrata Shqiperi duket fare sheshit qe e kane mberthyer per rrylke.
Simptoma te nje vendi nje gjendje lufte, gazetare te cenuar fizikisht dhe te intimiduar, media komplet te kapura me interesa ndertimesh dhe inceneratoresh, cirk e spektakel vut.
Per te gjithe ju qe e merrni me te bute kete raportin e Reporters Without Borders, me renie prej 20 vende nga vjet, reflekton dy trende te renda qe po denoncohen prej disa kohesh dhe globalisht te shume vende:
E para ka te beje me fushata te targetuara per diskretituar media, por mbi te gjitha gazetare apo qendra serioze, me lloj-lloj nofkash, e me gjithfare formash intimidimi.
Se dyti kemi, nderhyrjen direkte te shtetit si dore e pare per te manipuluar opinionin publik me skema te manipulimit te debatit publik dhe te ndertimit te opinioneve duke krijuar fabrika profilesh per te krijuar konsesus falls.
https://rsf.org/en/country/albania
Deshmite e punonjeses se Facebook, Sophie Zhang, per 25 shtete ku qeverite jane perfshire direkt per te manipuluar opinionin publik me nderhyrje direkte, sidomos ne kohe zgjedhjesh, jane tronditese.
Ketu do gjeni nje interviste te Exit.al me gazetaren Alice Taylor
Citoj :
But what impact can this inauthentic coordinated activity have on a fragile democracy like Albania?
While making it clear she isn’t an expert on how CIB impacts public opinion, and that this is her own opinion, she said:
“There are two possible consequences that fake activity can have. The first, and this is I think what many people think, is that it could change public opinion and persuade people. This can happen through comments- if people see a lot of people commenting or arguing, they might be convinced. This is certainly a possibility although I don’t know enough about what’s going on in Albania to know how successful it would be.”
The second possibility, she said, is something altogether more concerning.
“In countries that are unstable, in nations that are ruled by authoritarian governments, and at risk of political protests, coup d ‘Etats, or revolutions, the presumption of popularity can become more powerful than popularity itself.”
Zhang explained that ..” in authoritarian regimes, people feel pressure to praise the ruler of a country because if they don’t, there are often consequences.But at the same time, if they want things to change, they need to be able to find others that feel the same way. This becomes more difficult in a situation where online, everyone is praising the particular politician, party, or figure.
In countries that are authoritarian or where coordinated inauthentic activity is used,- Zhang said – that people have a hard time knowing how popular something or someone really is. “
“People don’t know if other people or most of the nation think like they do and oppose the government, or not.”
She added that as Albania was once a communist country and similar to other Eastern Bloc nations, people will be familiar with the way dictators felt the need to bask in crowds of supporters to show they had the support of the people.
“This activity on social media is exactly like this in my mind. You try to show you have supporters, but no one knows your supporters are fake.”
She continues; “If you only have 1000 supporters in the crowd, there is no way to change that fact or pretend it’s more than 1000, but on social media, it’s very easy for one person to pretend to be 1000”, noting that this can have a dramatic impact on public perception of politicians.
Ketu mund te gjeni nje interviste shume te mire me Adrian Krasta:
Ka dhe nje menyre te matet se sa eshte niveli i tallashit me informacionin qe duhet te ndaje qeveria me publikun. Megjithese kjo nuk eshte tamam gazetari, absolutisht qe ka gjetje te rendesishme per te pare se sa e ndan qeveria informacion per shpenzimet, se sa eshte niveli i transparences me publikun.
Kujdes! Jam duke folur per kerkesat per informacion qe kerkojme ne, jo per ato qe ka per detyre me ligj qeveria qe t’i thote.
Raporti i pervitshem i Qendra @Res Publica, sidomos i fundit, ka nxjerre ne pah faktin se niveli i transparences se qeverise ndaj publikut, eshte dhe me poshte seç ishte para kalimit te Ligjit per te Drejten e Informimit te kaluar ne Parlament ne 2014-ten.
Ja çfare shkruhet ne raport:
Për sa i përket reagimit ndaj kërkesave për informacion
• Vetëm 60% e kërkesave marrin një përgjigje të plotë pas kërkesës fillestare. Gjithashtu, 17% marrin përgjigje të pjesshme (përgjigje “pa përgjigje”), ndërsa 23% nuk marrin asnjë përgjigje.
• Kohëzgjatja e kthimit të përgjigjeve ndaj kërkesave fillestare është rritur mjaft ndjeshëm në vitin 2021, në gjithsej 27 ditë kalendarike, duke kaluar edhe kohëzgjatjen mesatare në vitin 2013 kur në fuqi ishte ligji i vjetër, ka qenë 24 ditë kalendarike (sipas një monitorimi të Res Publica në atë kohë).
• Ndonëse në 88% të rasteve merret një përgjigje pas ankimit, kohëzgjatja e kthimit të përgjigjes është rritur ndjeshëm krahasuar me vitin që lamë pas, duke arritur në 20 ditë kalendarike.
• Në një pjesë të vogël të kërkesave, por të rëndësishme sepse kanë trajtuar informacione që zakonisht refuzohen pa të drejtë nga administrata, si kontratat e prokurimit, koncensioneve, etj., autoritetet nuk japin përgjigje as pas vendimit të Komisionerit dhe as pas vendimit të gjykatës.
Ja me kete duhet te merren gazetaret, ne gjithe nivelet, qe kur te shkelin ne redaksi, t’i mbajne shpatullat drejte, e jo te mrudhin shpatullat te tulatur duke u kthyer ne stative mikrofonash per politiqener..