Ish-tenisti ukrainas paralajmëron ushtarët rusë

Sergiy Stakhovsky ishte në Dubai për pushime kur mori një telefonatë nga prindërit e tij që kishte frikë. Ata mund të dëgjonin shpërthime jashtë shtëpisë së tyre në kryeqytetin ukrainas të Kievit pas pushtimit nga Rusia. Stakhovsky ndezi lajmet dhe që nga ai moment nuk fjeti dhe nuk mendoi për tre ditë, ndërsa përpiqej të përpunonte atë që po ndodhte.

“Nuk mund t’i besoja fotografitë që po shihja”, tha ai. “Po përpiqesha të kuptoja se ku ishte familja ime, çfarë po bënin dhe sa keq ishte”.

Vetëm një muaj më parë, Stakhovsky kishte luajtur në kualifikimet për “Australian Open”. Humbja në Melburn në moshën 36-vjeçare bëri që ai të vendoste të tërhiqej, duke i dhënë fund një karriere tenisi 19-vjeçare. Në vitin 2010, ai kishte arritur të renditet i 31-ti në ranglistën botërore. Në vitin 2013, ai kishte mundur Roger Federerin në “Wimbledon”, duke u dhënë fund 36 paraqitjeve rresht të zviceranit në çerekfinale të këtij Grand Slami. Ai e dinte se cili do të ishte hapi i tij i ardhshëm pas pushtimit të Ukrainës nga Rusia. Ai e ktheu familjen e tij në Budapest në Hungari, ku ata jetojnë. Gruaja e tij e pyeti se çfarë do të bënte.

“Nuk ishte përgjigjja që ajo donte të dëgjonte dhe ajo u mërzit. Kam luajtur me krenari në ‘Davis Cup’ për gati 17 vjet, kështu që, sinqerisht nuk e kuptoj se si mund të jem i privilegjuar për të qëndruar jashtë asaj që po ndodh në vendin tim”, tha Stakhovsky. “Unë në fakt dola fshehurazi. Fëmijët lexonin dhe shikonin filma vizatimorë, kështu që unë nuk i shqetësova. I vetmi që më pa duke u larguar ishte më i vogli dhe më pyeti: ‘Babi ku po shkon?’. Kisha çantën e shpinës dhe thashë: “Do të kthehem menjëherë’”.

Stakhovsky nuk u kthye mbrapa, duke shkuar fillimisht në Bratislavë, në Sllovaki, për të marrë disa pajisje, përfshirë jelekët antiplumb dhe helmeta përpara se të udhëtonte drejt kufirit me Ukrainën. Njerëzit tashmë kishin filluar të largoheshin. Ai thotë se ka parë rreth 100 fëmijë që qëndronin në temperatura të ftohta, minus tetë gradë celsius. Ai u takua me një mik dhe ata filluan udhëtimin drejt Lvivit, në perëndim të Ukrainës. Atje ai qëndroi një natë para se të nisej për në Kiev për t’i takuar vëllain dhe babanë e tij. Ai kishte organizuar tashmë që nëna e tij të arratisej, së bashku me gruan e vëllait dhe dy vajzat e vëllait të tij. Stakhovsky u caktua në një njësi ushtarake dhe të hënën e ardhshme u stacionua në Kiev, duke u përpjekur të ndihmonte me aq sa mundte. Në kryeqytet, situata e tmerrshme filloi të keqësohet. Ai nuk kishte pasur kurrë asnjë stërvitje ushtarake.

“Ne donim ta shfrytëzonim atë kohë në maksimum, sepse nuk e dinim se kur do të hynin në të vërtetë në Kiev apo kur do të fillonin granatimet, njësoj si në Kharkiv”, thotë ai. “Ne të gjithë kemi fjetur me kallashnikov pranë vetes”.

Gjatë gjithë asaj kohe ai bënte intervista për shtyp në përpjekje për të sjellë situatën në vëmendjen e njerëzve. Ai gjithashtu donte të kundërshtonte sulmet ruse ndaj vendit të tij. Pati sulme të panumërta ajrore dhe ai vazhdimisht zbriste në strehë. Ishte një kohë emocionale për të, por udhëtimi i tij në Bucha tregoi vërtet tmerret e luftës. Bucha, një qytet jashtë Kievit, u pushtua nga rusët për një muaj në fillim të luftës. Ka dëshmi të torturimit, të përdhunimit dhe të vrasjes së civilëve. Imazhet e situatës atje janë shfaqur anembanë globit, por Stakhovsky thotë se bota pa vetëm një pasqyrim të vogël të asaj që ndodhi. Fillimisht, ai nuk ishte i sigurt se çfarë do të bënte nëse do t’i duhej ta përdorte armën. Kjo ndryshoi pas shkuarjes në Bucha.

“Gjërat që ata bënë dhe mënyra se si i bënë janë sinqerisht çnjerëzore. Nuk mund ta përshkruaj urrejtjen që ndiej ndaj ushtrisë ruse. Njerëzit që kanë jetuar atje, nuk e kanë merituar këtë. Ata nuk kanë qenë pjesë e kësaj lufte, nuk kanë dashur të marrin pjesë, kanë qenë thjesht civilë dhe nuk kanë pasur mundësi të jetojnë”, shtoi ai që paralajmëroi ushtarët rusë. “Nuk do të kisha asnjë hezitim. Nëse do të shoh një ushtar rus, e di se çfarë do të bëj”.

Që nga pushtimi, ka pasur shumë diskutime se si të reagojnë ndaj sportistëve të Rusisë dhe nëse ata duhet të ndalohen nga garat ndërkombëtare. Tenisi ka marrë një qasje të larmishme. Në javët e para të konfliktit, tenisti rus, Andrey Rublev, shkroi “jo luftë të lutem” në një objektiv të kamerës televizive pasi fitoi një ndeshje në Dubai. Numri dy i botës, Daniil Medvedev, foli për “promovimin e paqes”. Kjo ishte përpara një ligji të ri rus që mund të çojë deri në 15 vjet burgim për përhapjen e çdo gjëje që autoritetet e konsiderojnë si “lajm të rremë” për ushtrinë. Shumica e sportistëve rusë kanë qëndruar të heshtur që atëherë. Muajin e kaluar, u njoftua se tenistëve të Rusisë do t’iu ndalohet pjesëmarrja në “Wimbledon” këtë verë. Ky vendim nuk u prit mirë, por Stakhovsky e mbështet plotësisht.

“Në javët e para besova sinqerisht se rusët, pasi panë se çfarë po bënte ushtria, kur po shikonin shkatërrimin e qyteteve, bombardimet e Kharkivit dhe Kievit do të dilnin dhe do të protestonin”, tha ai. “Por kjo nuk ndodhi, askush nuk doli, pak erdhën për të protestuar, nuk kishte masë. Kështu që, unë qëndroj prapa vendimit të Wimbledonit”.

Stakhovsky ka mundur të kthehet në Budapest. Gjatë një vizite të shkurtër në shtëpi, ai u shpjegoi plotësisht fëmijëve të tij se çfarë po bën në Ukrainë, përpara se të largohej edhe një herë për ta vazhduar detyrën.

“Ia shpjegova gruas sime, e biseduam këtë çështje. Tani ndihem më mirë me veten sepse u ktheva.

Kam lënë tre fëmijë dhe një grua që e adhuroj për t’i mbrojtur vendin tim dhe familjen time. Nuk ka asgjë më të madhe se ky veprim që e kam bërë”.

Rruga Press