Heqja e muraleve të Mladiçit në veri, mediat ruse dhe serbe e shndërrojnë në narrativë viktimizimi

Muralet me imazhin e kriminelit serb të luftës Ratko Mlladiq do të hiqen nga territori i komunës së Zubin Potokut, tha kryetari i komunës Izmir Zeqiri, duke shtuar se të gjitha muralet që përmbajnë elementë të urrejtjes etnike do të largohen po ashtu, pasi ai beson se kjo është në interesin më të mirë të të gjithëve.

Të dielën në mëngjes, në prani të anëtarëve të policisë së Kosovës, grafitet dhe muralet kushtuar Patriarkut Pavle dhe Mitropolitit Amfilohije u rilyen në qendër të Mitrovicës së Veriut.

Siç pritej, ky lajm tërhoqi shumë vëmendje dhe konotacione negative nga mediat ruse në Serbi, si dhe nga mediat serbe përkrahëse të regjimit të Aleksandar Vuçiq.

Mediat në Serbi nën kontrollin e qeverisë – përfshirë Sputnik Serbia dhe RT Balkan – kryesisht promovojnë një narrativë pro-ruse. Ato më shpesh portretizojnë ngjarjet globale nga perspektiva e Kremlinit, me retorikë agresive anti-perëndimore, që do të thotë se lajmet e tyre për muralet nuk vijnë nga një këndvështrim neutral.

Në këtë rast, Sputnik Serbia dhe RT Balkan (artikuj me titull “Zyra për Kosovën mbi ‘shtrëngimin’ e Kurtit ndaj muraleve: Ju keni lyer kot”; “Shtypja e muraleve dhe grafiteve: Edhe shqiptarët kanë frikë nga muralet e Ratko Mladiqit”) raportojnë ekskluzivisht mbi deklaratat e Zyrës për Kosovën pa raportuar për asnjë qëndrim të Prishtinës apo autoriteteve lokale. Prandaj, ato nuk ofrojnë zëra alternativë nga Prishtina, BE-ja apo analistëve të pavarur.

Kjo ruan pozicionin dominues të autoriteteve pa asnjë orientim drejt pluralizmit dhe debatit të thelluar.

Kjo e vendos qartë interpretimin e ngjarjeve brenda kornizës së narrativës serbe, pa asnjë alternativë.

Këto media ruse në Serbi veprojnë si një zgjatim i institucioneve shtetërore serbe dhe jo si media me një qasje të pavarur dhe kritike.

Ato dënojnë heqjen e muraleve kushtuar Ratko Mladiçit, Patriarkut Pavle, Mitropolitit Amfilohije dhe grafitit “Nuk ka kthim nga këtu”.

Zyra e Beogradit për Kosovën, siç citohet në tekste, beson se kjo është një “larje hesapesh nga Kryeministri i Institucioneve të Përkohshme të Vetëqeverisjes” Albin Kurti, i cili, thonë ata, është i motivuar nga “urrejtja dhe obsesioni me politikën anti-serbe” dhe “dëshiron të mbulojë dështimin e tij politik”.

Akuza retorike e përdorur është “keni lyer kot”, e cila mund të interpretohet si një mesazh për këmbënguljen e serbëve, të cilët paraqiten si një popull i fortë, i lidhur me paraardhësit e tyre, që mbrojnë me kujdes kriminelët e tyre të luftës dhe një komb i palëkundur përballë “veprimeve të natës” të autoriteteve në Prishtinë.

Mesazhi “keni lyer kot” mund të interpretohet jo vetëm si një metaforë për rezistencën dhe vendosmërinë, por edhe si diçka më shumë sesa thjesht raportim, diçka që shndërrohet në mobilizim politik.

Ai përdor gjuhë emocionale, shpesh nacionaliste (“urrejtje”, “obsesion”, “llogaritje”, “bastisje nate”, etj.), e cila e polarizon më tej lexuesin dhe përforcon identitetin e serbëve si një “komunitet i kërcënuar”.

Në këta artikuj, muralet dhe grafitet paraqiten si simbole të kujtesës kolektive, identitetit dhe rezistencës, dhe zhdukja e tyre nuk paraqitet si çështje estetike apo hapësire publike, por si një akt politik kundër identitetit serb.

Artikujt nuk ofrojnë arsye kontekstuale, siç janë rregullimi ligjor i hapësirës publike, mosmarrëveshjet e mundshme mbi muralet e paligjshme, kush janë në të vërtetë figurat në murale, apo pikëpamjet e autoriteteve lokale. Kjo lë një narrativë të njëanshme – të ngarkuar emocionalisht, pa analizë të pamjes së përgjithshme apo ligjshmërisë.

Moska dhe Beogradi shpesh mbështeten në retorikë të tilla si: “Shtypja e kryeministrit të Prishtinës ndaj muraleve”, “urrejtje dhe obsesion me politikën anti-serbe”, “keni lyer kot” – dhe kështu shpesh përdorin akuza emocionale, të identitetit kombëtar për të konfirmuar viktimizimin serb.

Një titull në portalin serb Glas javnosti, i cili është i afërt me regjimin e Vuçiqit, si “Shqiptarët kanë frikë nga Ratko Mladiq, kështu që lyejne murale dhe grafite”, tregon një ton të ngarkuar emocionalisht dhe e drejton lexuesin drejt simbolikës së frikës dhe heqjes së vlerave të mbrojtura të identitetit./The Geopost/

Rruga Press