Dihotomia e kulluar (post)moderne shqiptare- Me Kurtin apo Ramën?

Nga Roland Amzai

Kjo është një dihotomi më klasike se dihotomia Noli- Zogu, apo “nacionalistët” e “komunistët”.

Është më e kulluar;

Sovranizmi, europianizmi, demokracia dhe antikorrupsioni mënjanë;

Ballkani i Bashkuar, korrupsioni, autokracia dhe ambasadokracia në anën tjetër.

1. Vetëvendosje, populli i Kosovës, pak intelektualë, pak gazetarë.

2. Rama, BDI, PDK, AAK, Nisma, Akr, shoqëri civile KS.

Opozita në Shqipëri ( nuk ekziston).

Opozita në MK (neutrale?)

ASH ? (E mbështeti fillimisht, por a do të vazhdojë mbetet të shihet?!)

LDK përveç fobisë nga albanosfera (e për derivat patologjikisht nuk e duron “Ramën), mbetet të shihet se si do të vijojë?!

Abazoviqi? Dihet punë e tij, por megjithatë mbetet të shihet qëndrimi i deputetëve të rinj.

Në Luginë dihotomia është shumë e pastër gjithashtu.

Z. Arifi është i rreshtuar kryekëput kundër Kurtit, kurse znj. Sinani është besnike e tij.

E mos na hajë mendja se kjo do të kalojë lehtë. Çarje kaq të thella prodhojnë domosdoshmërisht histori.

E tash ;

O me;

1. Kurtin- si qenie kohistorike;

O me;

2. Ramën si objekte fiziologjike.

Duket ekstremiste si qasje. Por në fund, nëse kryeministri shqiptar, si njeriu që do të duhej të ishte ombrellë e kombit dhe jo shkop i tij, nuk kthehet si faktor mbështetës, çarja e tillë do të prodhojë detyrimisht ligjërim “rreshtues”.

Ali Podrimja, poeti i tokës sic më pëlqen ta quaj, ndoshta në këtë rast do ta qëmtonte krejt këtë me vargjet e tij:

UDHËT

Dy udhë ekzistojnë në jetë

Njëra shpie në Kopsht

Në Nevojtore tjetra

Në Kopsht lëviz Gjarpri

Uji i Zi në Nevojtore

E ti miku im i urtë

Zgjidh cilës të shkelësh

Podrimja. A

“Rilindja”, Prishtinë, 1990, “Zari” .

Rruga Press