Virtuozi i vetëm i gjallë i ndërgjegjes kombëtare quhet Albin Kurti

“Poshtërsia e Berat Buzhales nuk ka fund. Fatmirësisht, ai ka filluar ta presë vetë degën e pemës udbashe familjare, në të cilën është ulur.”

Autor : Lirim Gashi

Në arenën e mllefit dhe të shpifjeve të orkestruara nga ata që mendojnë se pushteti është një vello për të fshehur lakminë, krimin dhe tradhtinë, figura e Albin Kurtit ngrihet si monument i ndershmërisë dhe virtytit njerëzor. Të gjithë ata që përpiqen me gjithë fuqinë e tyre të poshtërojnë këtë simbol të shpresës kombëtare, duke i veshur rroba që i përkasin karakterit të tyre të kalbur, do të përfundojnë duke kërkuar një vrimë turpi në kënetën e ndyrësisë që vetë e kanë krijuar. Por, edhe atje nuk do të gjejnë prehje, sepse populli ka sy, zemër dhe mendje.

Albin Kurti: Një Virtuoz i Dëlirësisë Njerëzore dhe Kombëtare

Albini nuk është një individ i zakonshëm; ai është përkufizimi i një lideri që Zoti dhe natyra e kanë pajisur me një zemër të madhe, me një mendje të kthjellët dhe me një shpirt të papërkulur. Në një Kosovë të pushtuar nga politikanë shqipfolës me shpirt sllav dhe skllav, që firmosin çdo kërkesë të padrejtë ndërkombëtare si kukulla pa identitet, Kurti mbetet burim dritëdhënës i dinjitetit kombëtar. Ai refuzon të silet si kryeministër i një vendi tjetër, veçse i Kosovës dhe ky refuzim është ajo që i trondit ata që janë mësuar me nënshtrim dhe vasalitet.

Kushdo që mendon se populli ka memorien e trumcakut ka bërë llogaritë gabim. Kujtesa e kombit është e gjallë dhe nuk e harron epokën e terrtë kur dhjetëra gazetarë dhe figura të ndershme u shuan vetëm pse kishin guximin të kërkonin drejtësi dhe të denonconin krimet ekonomike dhe politike. Nuk ka vend për krahasime mes një lideri që lufton për të ardhmen e brezave dhe atyre që ndërtuan një makineri korrupsioni me duar të përgjakura.

Ata që sot hedhin baltë mbi emrin e Albin Kurtit, duke përdorur shpifje të orkestruara, si pretendimi grotesk për “lista vrasjesh,” nuk janë veçse aktorë të një tragjikomedie të turpshme. A mund të besojë dikush që Albin Kurti, simboli i luftës për të drejtën dhe drejtësinë, do të përdorte metoda që vetë i ka dënuar gjithë jetën? Kjo akuzë nuk është veçse një tentativë e dëshpëruar për ta përbaltur figurën e tij dhe për të krijuar mjegull në mendjet e votuesve.

Në këtë kohë vendimtare, populli ka një detyrë të shenjtë: të dallojë mes atyre që luftojnë për interesa personale dhe atyre që sakrifikohen për kauzën kombëtare. Në një epokë ku gënjeshtrat bëhen kryetituj, vetëm veprimet flasin të vërtetën. Dhe e vërteta është kjo: Albin Kurti nuk është sakrifikuar kurrë për pushtetin, por gjithmonë vetëm për popullin.

Prandaj, le të jetë çdo votë për të një grusht kundër errësirës, një dritë në fund të tunelit dhe një betim solemn se populli i Kosovës nuk do të lejojë që e ardhmja të tjetërsohet nga hijet e së kaluarës. Kjo nuk është vetëm një votë për Albin Kurtin; është një votë për dinjitetin, drejtësinë dhe të ardhmen e Kosovës.

“Erdhi koha të votojmë për vlerat, jo për frikën. Erdhi koha të zgjedhim Albin Kurtin!”

Për të kuptuar pse duhet të ndahemi njëherë e mirë nga epoka e errësirës politike, është e domosdoshme të kujtojmë faktet konkrete për atë që kanë bërë paraardhësit e Albin Kurtit në pushtet. Për vite të tëra, Kosova u mbajt peng nga një grup i strukturuar individësh që e shndërruan shtetin në një pronë private, ndërsa popullin e trajtonin si një burim të pashtershëm për pasurim të paligjshëm.

Të dhënat nga raportet ndërkombëtare dhe hetimet e publikuara tregojnë se:

1. Mbi 12 miliardë euro janë zhdukur nga buxheti i Kosovës përmes tenderëve të manipuluar, projekteve të fryra dhe privatizimeve kriminale.

2. Kompani fantazmë të lidhura me politikanë të lartë u përdorën për të përvetësuar fondet publike, ndërsa shërbimet bazë për qytetarët mbetën të papërmbushura.

3. Privatizimi i ndërmarrjeve shtetërore, si “Feronikeli” dhe të tjera, përfundoi në duart e klaneve mafioze, duke e shndërruar pasurinë kombëtare në burim të fitimeve për një grusht individësh.

Në Kosovë, të bëje opozitë politike ishte shpesh baraz me një dënim me vdekje gjatë sundimit të paraardhësve të Albinit. Në mënyrë të përsëritur, kundërshtarë politikë, gazetarë investigativë dhe aktivistë që denonconin korrupsionin u eliminuan fizikisht.

Dhjetëra gazetarë dhe figura publike u ekzekutuan në mënyrë misterioze, ndërsa dosjet e këtyre rasteve u varrosën në zyrat e prokurorisë dhe gjykatave të kapura nga mafiozët e pushtetit.

Emrat e njohur të vrasjeve politike, si Xhemajl Mustafa, Enver Maloku dhe Ahmet Krasniqi, mbeten një kujtesë e gjallë për hijet e errëta të asaj periudhe.

Nuk mund të flitet për kapjen e shtetit pa përmendur lidhjet e paraardhësve me rrjete kriminale serbe.

Milan Radojçiq dhe Zvonko Veselinoviq, figura kyçe të krimit të organizuar në veri të Kosovës, kishin lidhje të ngushta me qeveritë e mëparshme.

Kontratat publike për ndërtimin e rrugëve dhe projekte të tjera infrastrukturore shpesh përfundonin në duart e kompanive të lidhura me këto bisha mafioze. Për këtë arsye, Radojçiq dhe Veselinoviq u bënë milionerë duke e plaçkitur buxhetin e Kosovës.

Përtej bashkëpunimit ekonomik, këta individë u përdorën si instrumente për destabilizimin e veriut të Kosovës, duke përfituar nga kaosi për të mbajtur një klimë tensioni që justifikonte ekzistencën e tyre kriminale.

Shërbimet sekrete serbe patën agjentët e tyre të infiltruar në institucionet e Kosovës përmes emërimeve të bëra nga paraardhësit e Kurtit. Këta individë shkatërruan çdo përpjekje për shtetndërtim dhe e kthyen administratën në një makineri të dobishme për Beogradin.

Në vend që të luftonin për integritetin territorial dhe shtetësinë, paraardhësit pranuan kompromise të dhimbshme që dobësuan pozicionin e Kosovës ndërkombëtarisht.

Kush Do të Kujdeset për Kosovën?

Në dritën e këtyre fakteve, qytetarët e Kosovës kanë një zgjedhje të qartë: të mbështesin një lider si Albin Kurti, i cili lufton për interesat kombëtare dhe shtetërore, apo të bien sërish pre e atyre që kanë vjedhur të ardhmen e Kosovës për interesat e tyre të ngushta.

“Një popull që harron të kaluarën, e dënon veten të përsërisë gabimet. Tani është koha të zgjedhim të ardhmen me vendosmëri, guxim dhe besim.”

Në një kohë kur politika është kthyer në arenë cinike, ku mjeshtëria e vërtetë matet me aftësinë për të kthyer pronën publike në përfitim personal, pyetja e vërtetë nuk është:

“Sa janë të mëdha aftësitë retorike të një lideri, por sa është i madh guximi i tij për të kthyer retorikën në reforma dhe veprime”.

Kryeministri ynë, megjithë idealizmin e tij të kalitur nga përballja me realitetin, e kupton se reforma e shtetit nuk është një garë personale, por një mision kolektiv që kërkon mbështetje të fuqishme nga qytetarët.

Nga ana tjetër ata që shesin autostradën më të shtrenjtë në histori si trofe të suksesit të tyre, duhet t’u tregojnë qytetarëve burimin e pasurive të tyre marramendëse.

Nëse këta individë kanë arritur të pasurohen sikur të kishin fabrika për prodhimin e kartëmonedhave 200-euroshe, është koha që ata të ndajnë “sekretin” e tyre me ne, në mënyrë që edhe ne të pasurohemi po aq shpejt dhe po aq shumë sa ata.

Por, si gjithmonë, kur drejtësia është nën kontrollin e tyre, pafajësia e pretenduar mbetet thjesht një fasadë, ndërsa populli e kupton të vërtetën përmes shijes së hidhur të mashtrimit të përsëritur.

Në këtë sfond të errët, del në pah rëndësia e votës – jo si një akt formal, por si një forcë emancipimi dhe ndryshimi.

Siç ka thënë dikur filozofi i madh John Locke :

“Vota është instrumenti për të çuar pushtetin nga duart e të korruptuarve në duart e popullit.”

Aty ku institucionet nuk mbështesin ndryshimin, aty ku pengesat burokratike e bëjnë të pamundur çdo reformë, fuqia e votës mbetet arma e fundit për të forcuar legjitimitetin dhe për të hapur rrugën drejt një qeverisjeje të vërtetë popullore.

Kryeministri ynë nuk e kërkon edhe një mandat për pushtet, por edhe një mandat për shpresë, drejtësi dhe reformë, sepse ai e di se populli është burimi i vetëm i legjitimitetit dhe forca që mund ta çlirojë shtetin nga prangat e korrupsionit.

Siç ka thënë Abraham Lincoln:

“Një lider nuk mund të bëjë gjithçka vetëm, por ai mund të frymëzojë një komb të tërë për të bërë gjënë e duhur.”

Por në këtë lojë të vështirë politike, edhe një lider duhet të ketë një plan të mirëpërcaktuar.

Ndërsa ai shpreson për mbështetjen e fuqishme të popullit, është e mençur ta mbaj derën hapur për aleanca të sinqerta dhe të drejta.

Kjo nuk është dorëzim, por një strategji për të siguruar që politika shtetërore të mos rikthehet në duart e atyre që janë kampionë të hajnisë, pabesisë dhe korrupsionit .

Qytetarë të nderuar, vota juaj nuk është thjesht një copë letër. Ajo është e ardhmja e fëmijëve tuaj, dinjiteti i prindërve tuaj dhe themeli i një shteti të fortë dhe të drejtë.

Siç ka thënë Aristoteli:

“Në një demokraci, fuqia e vërtetë qëndron tek qytetari i arsimuar dhe i angazhuar.”

Ju jeni ata që mund të transformoni realitetin. Vota juaj është uragani që shkund pemën e korrupsionit dhe që ndërton një shtet ku drejtësia nuk është privilegj, por e drejtë universale.

Prandaj, në shkurt të vitit 2025 dhe në çdo datë zgjedhjesh që do të vijë, mendoni për fuqinë tuaj si qytetarë.

Reformimi i shtetit nuk vjen nga premtimet boshe, por nga guximi për të besuar dhe vepruar.

Votoni për drejtësi, votoni për reforma, votoni për një të ardhme më të ndritur!

Rruga Press