Të çmendurit nga dashuria për asfaltin
Shrkuan: Lirim Gashi
Ata gjatë gjithë kohës po flasin për asfaltin sepse janë aq nostalgjikë dhe të uritur për t’i ngrënë përsëri 50 centimetra nga çdo metër asfalt, saqë po vdesin nga afshi për ta vazhduar ndërtimin dhe rindërtimin e tij me koston më të lartë në historinë njerëzore.
Jo rastësisht në të gjitha qytetet e Kosovës po mbijnë rrokaqiejt e tyre privatë, si kërpudhat pas shiut, siç po ndodh tani.
Prandaj çdo qytetar normal po e pyet veten se ku po marrin këta supernjerëz kaq shumë para për t’i ndërtuar në të gjitha paralagjet, qendrat dhe periferitë e qyteteve rrokaqiejt e tyre privatë dhe kush po i lejon të shkatërrojnë tokën bujqësore më pjellore pranë rrugëve kryesore dhe autostrades, sikur në Kosovë të jetonin një miliard kinezë dhe jo një milion e gjysmë shqiptarë.
Ata po garojnë me njëri-tjetrin për të ndërtuar sa më shumë asfalt pas rikthimit në pushtet, sepse infrastruktura është sektori ku kanë vjedhur më së shumti.
Në fund do të tallen sërish me dinjitetin dhe intelektin e budallenjve të kësaj Republike, duke u mburrur se e kanë ndërtuar vetë, thua se i kanë investuar paratë e tyre.
Në fakt, ata e kanë vjedhur buxhetin e shtetit, i cili mbushet nga kontributet tatimore dhe doganore të qytetarëve, si dhe nga tatimi mbi vlerën e shtuar dhe nga borxhet dhe donacionet e huaja.
Qeveria e Kurtit nuk kishte oreks të pangopur për të ngrënë asfalt si qeveritë private të dragonjve feudalë Hashim Thaçi, Ramush Haradinaj dhe Isa Mustafa.
Në Kosovën tonë, historia e asfaltit është kthyer në mit modern. Dikur, asfalti ishte altar i një kulti të errët, ku çdo metër rrugë ishte viktimë e një sakrifice korruptive. Me çdo 50 centimetra të “ngrënë” nga buxheti i shtetit, ngriheshin rrokaqiej privatë, si kështjella të feudalëve modernë që lartësoheshin mbi vuajtjet e popullit.
Ata që sot brohorasin për asfaltin janë të njëjtët që dikur shkatërruan çdo grimë tokë pjellore, sikur Kosova të ishte Manhattan dhe jo një shtet i vogël me një popullsi prej një milion e gjysmë. Në emër të “zhvillimit”, ata ndërtuan rrugë me kosto marramendëse, jo për t’i lidhur njerëzit, por për t’i mbushur xhepat e klaneve të tyre.
Por ajo epokë përfundoi. Drita e ndryshimit u shfaq me Qeverinë Kurti. Një qeveri që nuk e pa asfaltin si trofe, por si një mjet për mirëqenie kolektive.
Qeveria e ndryshimit: Nga asfalti i ftohtë në dinjitet të ngrohtë.
Albin Kurti dhe kabineti i tij nuk zgjodhën rrugën e lehtë të korrupsionit. Ata zgjodhën të rrisin buxhetin e shtetit me 60%. Ata zgjodhën të investojnë 400 milionë euro për sigurinë e vendit, duke e forcuar një ushtri me të cilën të gjithë shqiptarët mund të mburren. Ata zgjodhën të ndihmojnë nënat, familjet e varfra dhe të forcojnë shtyllat e shoqërisë – arsimin, shëndetësinë, kulturën dhe sportin.
Në këtë botë të trazuar nga pandemia, kriza energjetike dhe luftërat globale, Qeveria Kurti doli si një simbol i qëndrueshmërisë dhe vizionit. E mbi të gjitha, ajo bëri atë që asnjë qeveri tjetër nuk guxoi: çliroi veriun nga bandat kriminale serbe, duke dëshmuar se Kosova nuk është një shtet i nënshtruar, por një shtet sovran, krenar dhe i pathyeshëm.
A doni të kthehemi prapa?
Dikur, Hashim Thaçi, Ramush Haradinaj dhe Isa Mustafa e trajtonin Kosovën si një plaçkë lufte. Në pushtetin e tyre, Republika jonë nuk ishte më shumë se një tokë tregtie për interesat e tyre personale. Nëse këta dragonj feudalë rikthehen, historia do të përsëritet: qytetarët do të vuajnë, buxheti do të avullohet dhe korrupsioni do të bëhet normë.
Por populli i Kosovës tashmë e ka parë ndryshimin. Me Albin Kurtin, Kosova ka një lider që nuk përkulet. Një lider që nuk i shërben klaneve, por qytetarëve.
Përfundim: Kthimi nga terri në dritë
Ata që nostalgjikisht flasin për asfaltin e së kaluarës, duhet ta kuptojnë se ajo nuk ishte rrugë drejt së ardhmes, por një rrugë drejt shkatërrimit. Kosova ka nevojë për liderë që ndërtojnë shtet, jo për ata që ndërtojnë rrokaqiej privatë.
Vota për Qeverinë Kurti është votë për të ardhmen, për drejtësinë dhe për dinjitetin. Zgjidhni dritën. Zgjidhni ndryshimin. Sepse Kosova e meriton më të mirën.
Rruga Press