Si inkursioni i Ukrainës e poshtëroi shtetin dhe liderin rus

Vladimir Putin fiksoi komandantin e përgjithshëm të ushtrisë ruse, gjeneralin Valery Gerasimov, me një vështrim të ftohtë dhe një pamje të zemëruar.

Videoja, e publikuar së fundmi nga Kremlini, tregoi se presidenti rus nuk ishte i kënaqur me lajmet nga rajoni jugor i Kurskut.

Në atë moment, qindra trupa ukrainase, të mbështetur nga tanke dhe të mbrojtur nga ajri, po përparonin në rajon.

Ushtarët rusë po dorëzoheshin; qindra civilë rusë në dhe përreth qytetit të Sudzhas po iknin.

Në dy vjet e gjysmë luftë, ky i fundit ishte një inkursion i fuqishëm i Ukrainës në Rusi.

Putini tha në takimin e Kremlinit se ishte “një tjetër provokim i madh” nga Kievi.

Ndërkohë, guvernatori në detyrë i rajonit shpalli gjendjen e jashtëzakonshme, duke e përshkruar situatën si “shumë të vështirë”.

Mbi të gjitha, ishte poshtëruese për një shtet rus që krenohet me mbrojtjen e atdheut.

Bëhet e ditur se sulmi i Kurskut ishte një veprim i guximshëm nga ushtria ukrainase, atë që një analist e përshkruan si “duke bërë gjënë më pak të dukshme”.

Pavarësisht humbjes së vazhdueshme të terrenit në Donetskun lindor, ajo zgjodhi të dërgojë brigada me përvojë në territorin rus, me qëllimet e dukshme për të turpëruar Kremlinin dhe për të detyruar Ministrinë e Mbrojtjes ruse të rishpërndajë burimet dhe t’i sigurojë frontit të brendshëm një nxitje morali shumë të nevojshme.

George Barros në Institutin për Studimin e Luftës me qendër në Uashington tha se ukrainasit “arritën befasi operacionale kundër mosmarrëveshjeve të mëdha dhe aktualisht po shfrytëzojnë mungesën e gatishmërisë së Rusisë në zonat e saj kufitare”. (E njëjta taktikë funksionoi në shtator të vitit 2022, kur ata rikuperuan pjesën më të madhe të rajonit të pushtuar të Kharkivit brenda një jave.)

Siç raportohet, regjimenti rus i ngarkuar me mbrojtjen e kësaj pjese të kufirit braktisi pozicionet e tij.

Disa dhjetëra ushtarë u kapën robër, duke bërë që presidenti ukrainas, Volodymyr Zelensky, të shprehte “mirënjohje të veçantë për luftëtarët dhe njësitë që po rimbushin fondin e këmbimit – duke marrë pushtuesit robër dhe duke ndihmuar kështu në çlirimin e vendit nga robëria ruse”.

Një kolonë me përforcime ruse u nxorr nga një sulm me raketa pranë qytetit Rylsk të enjten mbrëma, sepse ukrainasit kishin arritur të hakonin kamerat e shumta të trafikut që janë një veçori e autostradave ruse.

Duke hasur pak rezistencë dhe me komunikimet ruse në rajon që thuhet se janë bllokuar nga lufta efektive elektronike, brigadat ukrainase u vendosën më shumë se 20 kilometra brenda Kurskut në dy ditët e para të operacionit.

Inteligjenca e mirë i lejoi njësitë e përparuara të lëviznin akoma më tej përpara në një fushë beteje disi kaotike, shpesh duke anashkaluar mbrojtjen ruse.

Deri të premten autoritetet ruse kishin humbur kontrollin mbi të paktën 250 kilometra katrorë të territorit, sipas disa analizave të pavarura dhe hartave të CNN.

Kjo nuk ishte vetëm një pjesë e fshatit bosh rus.

Ndër vendet që ranë nën kontrollin e Ukrainës ishte një qendër tranziti e gazit natyror pranë kufirit përmes të cilit Rusia furnizon Evropën me vëllime të konsiderueshme të gazit natyror.

Të premten, një kanal ushtarak ukrainas në Telegram e deklaroi objektin “nën kontrollin e batalionit të 99-të të Brigadës së 61-të të Mekanizuar”, një nga njësitë më me përvojë të përfshira në sulm.

Një video e publikuar tregonte ushtarë përpara ndërtesës, por Gazprom tha se tubacioni ishte ende duke funksionuar.

Brenda Rusisë, lloji i zemërimit si në fillim të luftës u rindez.

Andrey Gurulyov, një ish-komandant në rajon, ripostoi një koment në Telegram që kërkonte nga prokurorët ushtarakë të hetonin vendimet e komandantëve për transferimin e njësive nga rajoni i Kurskut përpara sulmit.

Dhe kishte pakënaqësi në mesin e civilëve rusë në rajon, mijëra prej të cilëve u larguan nga shtëpitë e tyre.

Kreu i qytetit të Rylsk – disi larg nga njësitë më të përparuara ukrainase – tha se më shumë se gjysma e popullsisë prej 15,000 banorësh ishte larguar.

Videot në rrjete sociale ilustrojnë zhgënjimin e civilëve nga reagimi i ngadaltë i ushtrisë; disa iu drejtuan drejtpërdrejt presidentit Putin.

Kjo forcë ekspeditëse e ukrainasve, ndonëse e ngurtësuar nga beteja, ka shfrytëzuar mungesën e rezistencës së organizuar për të krijuar terren shpejt.

Por, mbajtja e një pjese të madhe të territorit rus është përtej kapacitetit të tyre dhe ndoshta përtej qëllimit të tyre.

Të shtunën, Ministria ruse e Mbrojtjes tha se njësitë kishin “dështuar përpjekjet e grupeve të lëvizshme të armikut për të arritur në thellësi” të territorit rus pranë Ivashkovsky, Malaya Loknya dhe Olgovka në rajonin e Kursk.

Kishte gjithashtu shenja se dronët rusë “Lancet” kishin filluar të godisnin armaturën ukrainase.

Emil Kastehelmi në grupin Black Bird në Finlandë, i cili përdor inteligjencën me burim të hapur për të gjurmuar konfliktin thotë se “koha po shkon kundër ukrainasve – rusët nuk do të jenë të çorganizuar përgjithmonë”.

Megjithatë, edhe nëse ukrainasit duhet të tërhiqen nga pozicione më të avancuara, një operacion i tillë ende shërben për disa qëllime; ekspozon disa nga dobësitë kritike të Rusisë.

Dhe Matthew Schmidt, i cili ka ligjëruar planifikimin strategjik dhe operacional në Kolegjin e Komandës dhe Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Amerikane, tha se “përdorimi kreativ i forcës nga ukrainasit ishte krijuar për të ushtruar presion mbi vendimmarrësit në Moskë”.

Blogeri ushtarak rus, Vladislav Shurygin, i përmbledhi të gjitha këto në një postim në Telegram, duke thënë se armiku kishte zgjedhur “me shumë shkathtësi dhe saktësi një strategji të ndryshme – duke përfituar nga ngurtësia burokratike dhe plogështia e sistemit të menaxhimit rus, për të lodhur Rusinë me sulme të vazhdueshme të papritura mbi infrastrukturën e ndjeshme, duke nxitur pakënaqësi dhe zhgënjim”.

Ndryshe, operacioni në Kursk u tregon gjithashtu aleatëve të Ukrainës se ajo ka ende energji për të befasuar armikun e saj dhe për të vënë në siklet Kremlinin në një kohë kur shumica e lajmeve nga vija e frontit ishin të zymta për Kievin.

Qëllimi i kësaj strategjie të re është të vendosë Rusinë përpara perspektivës së një lufte gjithnjë e më të kushtueshme (financiare, reputacionale dhe organizative) dhe ta detyrojë atë të negociojë paqen.

Rruga Press