Pesë narrativat kryesorë të dezinformimit të vazhdueshëm të Rusisë

Për shumë vite, Rusia ka sajuar një sërë narrativash të rreme që ekosistemi i saj i dezinformimit dhe propagandës i injekton vazhdimisht në mjedisin global të informacionit. Këto narrativa veprojnë si një shabllon, i cili i mundëson Kremlinit t’i përshtasë këto narrativa, me një qëndrueshmëri, duke shpërfillur plotësisht të së vërtetën, pasi formon mjedisin e informacionit për të mbështetur qëllimet e tij të politikave.

Ushtria dhe entitetet e inteligjencës ruse po angazhohen në këtë aktivitet në të gjithë ekosistemin e dezinformimit dhe propagandës së Rusisë, duke përfshirë operacionet malinje të mediave sociale, përdorimin e mediave të fshehta në internet, injektimin e dezinformatave në programet televizive dhe radiofonike, organizimin e konferencave të dizajnuara, për të ndikuar tek të pranishmit që të besojnë në mënyrë të rreme se Ukraina, jo Rusia, është fajtore për tensionet e rritura në rajon dhe shfrytëzimin e operacioneve kibernetike për të prishur mediat dhe kryerjen e operacioneve të hakimit dhe lëshimit.

Këtu janë pesë tema kryesore të përsëritura të dezinformatave ruse që Kremlini po i përdor aktualisht, në një përpjekje për të mbushur mjedisin e informacionit me narrativa të rreme për veprimet e tij në Ukrainë.

 Tema 1: “Rusia është një viktimë e pafajshme”

Zyrtarët e qeverisë ruse e portretizojnë në mënyrë të rreme Rusinë si një viktimë të përhershme dhe veprimet e saj agresive si një përgjigje të detyruar ndaj veprimeve të supozuara të Shteteve të Bashkuara dhe aleatëve dhe partnerëve të saj demokratikë. Për t’i çuar më tej këto pretendime, Rusia mbështetet në një prej etiketave të saj të preferuara në përpjekje për të kundërpërgjigjur: “Rusofobia”. Pas pushtimit të Ukrainës në vitin 2014, qeveria ruse dhe dezinformatat e kontrolluara nga shteti filluan të akuzojnë këdo që vë në dyshim veprimet e Rusisë si rusofobë ksenofobikë.

Për shembull, Rusia pretendon se reagimi negativ i komunitetit ndërkombëtar ndaj pushtimit të një vendi të pavarur ishte thjesht sepse njerëzit kishin frikë dhe e urrenin Rusinë.Pretendimet për “rusofobinë” vazhdojnë në një sërë temash dhe përdoren sa herë që qeveria ruse dëshiron të luajë viktimën, kur në të vërtetë është agresori.

Tema 2: Revizionizmi Historik

Kur historia nuk përputhet me objektivat politike të Kremlinit, zyrtarët e qeverisë ruse dhe zërat e tyre përfaqësues mohojnë ngjarjet historike ose shtrembërojnë narrativat historike në përpjekje për ta hedhur Rusinë në një dritë më të favorshme dhe për t’i shërbyer agjendës së saj të brendshme dhe gjeopolitike. Për shembull, pakti i mossulmimit i vitit 1939 midis Bashkimit Sovjetik dhe Gjermanisë naziste, i njohur gjithashtu si Pakti Molotov-Ribbentrop, i cili ndihmoi në përshpejtimin e Luftës së Dytë Botërore, është politikisht i papërshtatshëm për regjimin e Putinit. Në vitin 2020, në një përpjekje për të minimizuar dhe racionalizuar vendimin e Stalinit për t’u lidhur me Hitlerin, Putin publikoi një version të shtrembëruar të fillimit të Luftës së Dytë Botërore, duke minimizuar rolin sovjetik dhe duke e zhvendosur fajin për luftën te vendet e tjera. Rusia shpesh e bën këtë një hap më tej duke i etiketuar ata që nuk pajtohen me versionin e saj të shtrembër të historisë si nazistë ose simpatizues nazist.

Kremlini gjithashtu e zbaton këtë formulë për historinë e shtetësisë së Ukrainës, sjelljen e NATO-s gjatë rënies së Bashkimit Sovjetik, sistemin e saj të burgjeve GULAG, urinë në Ukrainë të njohur si Holodomor dhe shumë ngjarje të tjera ku veprimet historike të Kremlinit nuk i shërbejnë aktualitetit dhe synimeve të tij politike.

Tema 3: “Rënia e qytetërimit perëndimor është e afërt”

Rusia shtyn pretendimin e rremë se qytetërimi perëndimor është në kolaps dhe është larguar nga “vlerat tradicionale”, sepse ai punon për të garantuar sigurinë dhe barazinë e njerëzve LGBTQI+ dhe promovon koncepte të tilla si barazia femërore dhe multikulturalizmi. Shkatërrimi i qytetërimit perëndimor është një nga vatrat më të vjetra të dezinformimit të Rusisë, me pretendimet e “perëndimit në kalbje” të dokumentuara që nga shekulli i 19-të.

Ky tregim dezinformues i bazuar në “vlera” ngjall koncepte të keqpërcaktuara duke përfshirë “traditën”, “vlerat familjare” dhe “shpirtërore”. Rusia argumenton se është bastion i të ashtuquajturave “vlera tradicionale” dhe role gjinore dhe shërben si një kundërpeshë morale ndaj “dekadencës” së Shteteve të Bashkuara dhe vendeve perëndimore. Për shembull, presidenti Putin ka pohuar se Perëndimi praktikisht i ka anuluar konceptet e “nënës” dhe “babait” dhe në vend të kësaj i ka zëvendësuar me “prindin 1 dhe 2”, ndërsa Ministri i Jashtëm Lavrov shkroi se studentët perëndimorë “mësojnë në shkollë se Jezusi Krishti ishte biseksual.”

Tema 4: “Lëvizjet popullore janë “revolucione me ngjyra” të sponsorizuara nga SHBA”

Kremlini e ka të vështirë të pranojë që të gjithë individët duhet të kenë të drejtën e njeriut për lirinë e shprehjes dhe se qeveria duhet të jetë përgjegjëse ndaj popullit të saj. Rusia ka akuzuar Shtetet e Bashkuara për nxitjen e kryengritjeve ose për komplot të “revolucioneve me ngjyra” në Gjeorgji, Kazakistan, Republikën e Kirgistanit, Moldavi, Ukrainë dhe në të gjithë Lindjen e Mesme dhe Afrikë. Nëse një lëvizje popullore është pro-demokracisë dhe reformës dhe nuk konsiderohet se është në interesat gjeopolitike të Rusisë, Kremlini shpesh do të sulmojë legjitimitetin e saj dhe do të pretendojë se Shtetet e Bashkuara janë fshehurazi pas saj. Këto akuza të pabaza shpesh synojnë organizatat e shoqërisë civile vendase dhe ndërkombëtare, si dhe mediat e pavarura që ekspozojnë abuzimet e të drejtave të njeriut dhe korrupsionin. Kremlini kërkon të mohojë se njerëzit në vendet fqinje mund të kenë liri, dinjitet dhe aspirata të pavarura për të mbrojtur veten e tyre, ashtu siç i mohon këto cilësi popullit të Rusisë.

Tema 5: Realiteti është çfarëdo që Kremlini dëshiron të jetë

Kremlini shpesh përpiqet të krijojë realitete të shumta false dhe të fusë konfuzione në mjedisin e informacionit kur e vërteta nuk është në interesin e tij. Shpesh qëllimisht të paqartë, zyrtarët rusë paraqesin argumente të krijuara për t’u përpjekur të largojnë fajin nga roli i qeverisë ruse, edhe nëse disa nga tregimet kundërshtojnë njëra-tjetrën. Megjithatë, me kalimin e kohës, paraqitja e tregimeve të shumta kontradiktore mund të bëhet vetë një teknikë që synon të gjenerojë konfuzion dhe të dekurajojë përgjigjen. Elementë të tjerë në ekosistemin e dezinformimit dhe propagandës së Rusisë, si abuzimi me dezinformatat e financuara nga shteti dhe mediat sociale të orkestruara, ndihmojnë në nxitjen e narrativave të shumta të rreme.

Ishte e qartë për botën, për shembull, se Rusia tentoi të vriste ish-oficerin e inteligjencës ushtarake ruse Sergei Skripal dhe vajzën e tij Yulia me agjentin nervor Novichok në Salisbury të Anglisë, më 4 mars 2018. Në katër javët pas atij incidenti, mediat ruse të financuara dhe të drejtuara nga shteti, RT dhe Sputnik, shpërndanë 138 tregime të veçanta dhe kontradiktore përmes 735 artikujve, sipas Institutit të Politikave të King’s College në Londër.

Rusia ka përdorur të njëjtën teknikë të vërshimit të hapësirës së informacionit me shumë pretendime të rreme pas ngjarjeve të tjera, të tilla si rrëzimi i fluturimit 17 të Malaysian Airlines, pushtimi i Rusisë në vitin 2008 dhe pushtimi i vazhdueshëm i Gjeorgjisë, për të shkëputur bisedat nga roli i tyre në ngjarje. Përsëri, qëllimi është të ngatërrojë dhe shpërqendrojë të tjerët dhe të manipulojë të vërtetën për t’iu përshtatur interesave të Kremlinit.

Ky artikull është publikuar në faqen zyrtare të Departamentit të Shtetit të SHBA-ve dhe të gjitha informacionet dhe faktet në këtë tekst janë marrë nga ky artikull.

Rruga Press