“Grerëzat e danubit” të Putinit dhe takimi Ukrainë-Evropë juglindore në Tiranë

Nga Tonči Mirićožu [Geopolitik News; Zagreb]

Më datë 29.2.2024 zoti Vladimir Putin kërcënoi nga Duma: “NATO po përgatitet të na sulmojë, duan të na shkatërrojnë, por ne do t’i luftojmë dhe do t’i mposhtim”!

Megjithatë, për ta përcjellë pak më gjerë këtë deklaratë serioze të Putinit, po sjell deklaratën e tij dhënë para Dumës ruse: “Ata po përgatiten të sulmojnë territorin tonë”. Ai shtoi se NATO do të përdorë “forcat më të mira dhe më efektive të mundshme”. “Por ne kujtojmë fatin e atyre që u përpoqën (gjatë historisë / Napoleoni, Hitleri) të sulmonin vendin tonë,” vuri në dukje Putini.

Ai gjithashtu kërcënoi me armë bërthamore. “Duhet të kuptojnë se ne kemi edhe armë. Dhe atë armë me të cilën mund t’i mposhtim dhe atë në territorin e tyre. Dhe kjo është shumë e rrezikshme sepse mund të çojë në përdorimin e armëve bërthamore. A e kuptojnë ata – fare”, pyeti Putini.

Ai tha gjithashtu se Perëndimi ka “prirje kolonialiste”. “Ata (perëndimorët) synojnë jo vetëm të frenojnë zhvillimin tonë, por të na shkatërrojnë dhe të përdorin hapësirën/territorin tonë për qëllime të ndryshme, përfshirë Ukrainën”, theksoi Putin. Qytetarët e Rusisë, theksoi ai, do ta mbrojnë lirinë dhe pavarësinë!!!

Lidhur me kërcënimin e cituar të Putinit, mund të supozohet se ai pasoi deklaratën e fundit të presidentit francez Emmanuel Macron “për dërgimin e trupave në Ukrainë”!?

Paralojë ose “përfundim” i konfliktit

Është një pyetje disi e hapur pse qeveritë e Hungarisë, Sllovakisë dhe Serbisë, duke përfshirë Republikën Serbe /B&H, dhe në fshehtësi autoritetet pro-serbe/proruse në Mal të Zi – pra grupi i quajtur “Boshti i Danubit”, po ndërton një aleancë joformale – me qëllim të shkatërrimit të parimeve evropiane dhe unitetit të NATO-s?

Përgjigja e shkurtër e mundshme është – për shkak të varësisë nga nafta dhe gazi rus, por edhe për shkak të “çmendurisë” për pjesë të territorit ukrainas – që vlen veçanërisht për Hungarinë, dhe në rastin e Serbisë – për territorin e Bosnjës dhe Hercegovinës, Kosovës dhe Malit të Zi e Maqedonia [territore të anëtarëve të NATO-s] -dhe Serbia. (Putini po fton edhe struktura të caktuara në Rumani dhe Poloni përmes territorit ukrainas, për t’i fituar ato për një aleancë!)

Në të njëjtën kohë, shtetet e përmendura janë skeptike ndaj Bashkimit Evropian (përveç që duan arkëtime / € nga buxheti i tij), ndërsa duket se “modus operandi” i tyre bazë politik është kufizimi i zgjedhjes demokratike dhe pluralizmit, pra promovimi i joliberalizmit, d.m.th. demokraci joliberale, si në Federatën Ruse!

Sigurisht, mbrojtësi i tyre kryesor është presidenti rus Putin.

*

Disa tendenca që ndodhin në vendet e përmendura inkurajojnë armiqtë e Perëndimit dhe u japin atyre shpresë se në të ardhmen bota demokratike do të shembet dhe do të vendoset një rend i ri botëror. Në këtë botë të re të guximshme, rolin kryesor do ta luanin vende si Rusia, Kina dhe Irani.

Në këtë kontekst gjeopolitik – Aleksandar Vuçiqi me figurat e tij – Prvoslav Perić në Kishën e Serbisë (KPS), Milorad Dodik në BeH dhe Andrija Mandiq në Mal të Zi – me të cilin luan në tabelën e shahut të Putinit, sheh një mundësi – për krijimin e së paku Serbisë së Madhe ose diçka që do t’i ngjante “botës ruse” të Putinit.

Pra, nëse në atë bord ai indirekt hyri në luftë me Perëndimin përmes Dodikut dhe fshehurazi përmes Mandiqit, ai mbetet të kërkojë aleatë në atë kamp, ​​që është Hungaria e Viktor Orbanit së bashku me Rusinë…

Në këtë kontekst, vlen të theksohet fakti se në qarqe të ndryshme të botës demokratike mbizotëronte një farë humori antiperëndimor dhe antidemokratik. Kështu mund të dëgjohen narrativat – se si është më e rëndësishme që Evropa të përballet me trashëgiminë e saj koloniale dhe perandorake… Dhe kjo në një kohë kur Rusia po përpiqet të rivendosë trashëgiminë e saj koloniale dhe perandorake me zjarr dhe shpatë – d.m.th. fjalë për fjalë Rusia Perandorake.

Në përputhje me sa u tha më sipër, kjo lojë e Aleksandër Vuçiqit me Putinin nuk duket se ka dështuar, por më tepër si një ambicie për realizimin e një projekti të madh shtetëror dhe çfarë mund t’i reduktohet postierit: “Nëse shkon, shkon – sepse tani është koha e duhur”!?

Lëvizjet e mundshme taktike – nga ky kontekst

Milorad Dodik ka mbërritur këto ditë në Mal të Zi për të vizituar dukën çetnik Andrija Mandiq, i cili është në postin e kryetarit të Parlamentit të Malit të Zi.

Nëse e dimë se Dodik-u është nën sanksionet amerikane dhe britanike, dhe se ai mund të udhëtojë vetëm në Rusi, Bjellorusi dhe Serbi, atëherë vizita e tij në Mal të Zi tregon shumë për autoritetet aktuale në Podgoricë. Domethënë, ata presin pa hezitim “oficerin ndërlidhës” të Putinit, i cili sapo është kthyer nga vizita tek Putini – nga i cili ndoshta ka marrë udhëzime / direktiva – si të vazhdohet me destabilizimin e Ballkanit Perëndimor, ose më konkretisht – si të bllokohet rruga e BeH dhe Malit të Zi – drejt BE .

Për më tepër, sipas një komenti “tragji-komik” nga rrjetet sociale, “një zarf i Putinit iështë dorëzuar Mandiqit nga korrieri Dodik, pastaj i dyti – që ishte për Vuçiqin – ndërkaq I treti i është dorëzuar edhe Mandiqit. Zarfi i Putinit u dorëzua nga korrieri Dodik – i cili ishte për Viktor Orbanin, në mënyrë indirekte, Oliver Varhelyi-t (komisioneri hungarez i BE-së për Fqinjësinë dhe Zgjerimin), gjithashtu përmes Mandić, me të cilin Varhelyi u takua disa orë pas takimit me Dodik-ut!

Megjithatë, le t’i lëmë rrjetet sociale të shkojnë dhe të përcjellin atë që shkruan kolumnisti i qartë i BeH-së, Dragan Bursać (portali CDM) për të gjitha këto.

Sipas tij, Dodik solli në Podgoricë një “plan rrugor për ferr” ose siç e quan ai (Dodik) “një propozim për një marrëveshje për marrëdhënie të veçanta midis Republikës Serbe të BeH dhe Malit të Zi”, por në fakt është një deklaratë për “Bashkimin e Vendeve Serbe”.

Gjegjësisht, në dhjetor të vitit të kaluar, në takimin e Budapestit, Andrija Mandiq, Vladimir Orliq (kryetar i Kuvendit të Republikës së Serbisë) dhe Nenad Stevandiq (Kryetar i Kuvendit të RS/BeH) nënshkruan Deklaratën për “Bashkimin e Vendeve Serbe”, e cila parasheh “integrimin e këtyre territoreve në një entitet të përbashkët shtetëror”. Dhe kështu, vazhdon Bursać, me shumë gjasa mund të themi se themeli i “Botës serbe”, pra i aleancës së vendeve serbe që përfshin Serbinë, Republikën Srpska dhe Malin e Zi, u hodh në Budapest në dhjetor 2023.

Duhet theksuar gjithashtu se Stevandiq së fundmi ka qëndruar në Podgoricë – si paraardhës i Dodikut. Përveç kësaj, sipas Bursać-it, është tregues se Dodik-u shpesh shfaqet i çiftëzuar me Varhelyi-n. Aq më tepër nëse dihet se Dodik-u ka marrë shumën prej 600 milionë eurosh nga BE-ja përmes Varhelyi-t për një premtim bosh në lidhje me miratimin e dy strategjive në nëntor 2023!

Më saktësisht, Varhelyi po qëndronte në Podgoricë këto ditë – “për t’i dhënë legjitimitet evropian Milorad Dodikut”, ndërsa Dodik-u në fakt sjell letrën e Putinit, e cila tashmë ka nënshkrimin e tij, Stevandiqit dhe, me sa duket, të Vuçiqit për krijimin zyrtar të ” Botës Serbe” ose siç thuhet në deklaratën e famshme “Aleanca e vendeve serbe”.

“Kjo është e gjitha loja për të cilën u bë bujë në Podgoricë dhe për të cilën Dodik-uu përballë me thirrjet “fashist-fashist” – nga qytetarët e sinqertë të Malit të Zi në rrugët e Podgoricës, të cilët (para) ndjenin erën e keqe”.

Pra, ishte detyra e Dodikut t’ia dorëzonte dokumentin kolegut dhe shokut të tij ideologjik Mandiq, dhe ky i fundit do të shohë se çfarë të bëjë me të…

Në të njëjtën kohë dhe përkundër vëzhgimeve të Bursaqit, duket se Varhelyi vlerësoi rrugën malazeze drejt BE-së, aq sa nisma e opozitës/sovraniste DPS, e cila kërkon dorëheqjen e Mandiqit – për shkak të takimit me të sanksionuarin Dodik , do të interpretohet / mirëpritet nga mediat pro-serbe atje si një lëvizje opozitare antiperëndimore. Por, sigurisht, mund të lexohet edhe si “qeni i dyfishtë dinak” i Dodik-ut dhe Varhelyit!

Loja e Vuçiqit / lëviz në tabelën amerikane të shahut

Nga takimi i javës së kaluar Ukrainë-Evropë Juglindore në Tiranë, ku tema kryesore aktuale ishte armatosja e Ukrainës (domethënë, Volodymyr Zelensky kërkoi mbështetjen e liderëve ballkanikë për nisjen dhe bashkëpunimin në prodhimin e armëve), (dez)informimi zbuloi se Vuçiq “pagoi për paqen” me amerikanët – duke i premtuar se do t’i dërgonte Ukrainës 10,000 granata në muaj – në mënyrë që ai në fakt “të vazhdonte të bënte telashe në Ballkanin Perëndimor”!?

Për më tepër, nëse i besohet ish-ministrit të Punëve të Jashtme të Malit të Zi – Srđan Darmanoviq, “fokusi i politikës së jashtme amerikane nuk është në Evropë, pra atje tema numër një absolut është Kina dhe më pas nuk ka asgjë deri në vendin e dhjetë…”.

Sa i përket Malit të Zi, Darmanoviq deklaroi se do të duhen edhe disa cikle zgjedhore para se të përcaktohet se çfarë është në të vërtetë Mali i Zi.

Natyrisht, të gjitha sa më sipër i përgjigjen vazhdimit të politikës agresive të Vuçiqit në Ballkanin Perëndimor!

Në vend të një përfundimi

Dhe tani, këtu në përfundimin e analizës, duke shkruar nga pozicioni gjithëpërfshirës tek ai individual, madje na duket e tepërt që vizita e Dodikut e përshkruar në Podgoricë të jetë “inskenuar” në 31-vjetorin e masakrës në Shtërpc (Rudo/Višegrad). Gjegjësisht, në atë kohë (27 shkurt 1993), çetnikët/fashistët serbë rrëmbyen dhe më pas likuiduan 18 boshnjakë dhe një kroat – Toma Buzov (që donte t’i mbronte) nga një tren që udhëtonte ndërmjet Beogradit dhe Tivarit, i hedhur në Drina.

Pra, që të fitojë e keqja, mjafton që njerëzit e mirë të mos bëjnë asgjë!/ ishgj

Rruga Press