(Foto) Të ndesh rrobat e lara mbi rrënoja: jeta në Mykolaiv nën bombat ruse

Tri ditë pasi një raketë ruse S-300 u përplas në çatinë e bllokut të saj të apartamenteve, mëngjesin e së dielës, Iryna Davydiuk e kishte  të pamundur të ndente rrobat e lara në atë që kishte mbetur nga ballkoni i banesës së saj. Ishte një pasdite bujare e ngrohtë në fund të tetorit në qytetin port Mykolaiv, por në tarracën poshtë saj shtrihej një bllok i madh betoni dhe sasi të shumta rrënojash.

Për fat të mirë, Iryna, 48 vjeçe, kishte vendosur të strehohej me të afërmit në fshat gjatë fundjavës dhe kështu e shmangu rrezikun e natës. Kur u kthye të hënën në mëngjes, ajo mbeti e habitur kur gjeti shkatërrim në shtëpinë e saj familjare. “Nuk mund ta kuptoja pse, për çfarë,” tha ajo. “Pse e bënë këtë? Ne thjesht po jetonim në paqe jetën tonë. Pse ndodhi kjo?”

Në orën 1:40 të mëngjesit të 23 tetorit, dy raketa S-300 ranë në pronën e Iryna Davydiuk me një distancë prej disa minutash. Njëra goditi bllokun e saj dhe tjetra hodhi në erë një dyqan, duke përhapur  rrënoja në të gjithë sheshin e lojëravepër fëmijë.

Olena Izotova, 46 vjeçe, tha se ajo u zgjua nga bomba e parë, ndërsa vala goditëse nga e dyta “e flaku në dhomën tjetër”. Për mrekulli, askush nuk u vra, sepse sulmi ndodhi natën – dhe kaq shumë njerëz tashmë janë larguar.

Që nga marsi, qyteti Mykolaiv ka qenë në shënjestër  pa mëshirë dhe pa dallim nga pushtuesit rusë, pasi përparimi i tyre u ndal disa milje larg. Raketat dhe bombat zbarkojnë shumicën e ditëve – ka pasur vetëm 25 ditë pa bombardime, thonë zyrtarët, dhe 148 civilë janë vrarë, duke përfshirë, në fillim të këtij muaji, një djalë 11-vjeçar.

Frika është pjesë e jetës së përditshme. “Ne dëgjojmë bombardime çdo ditë dhe natë,” tha Iryna Davydiuk. “Ndonjëherë vrapoj në punë dhe mendoj: “Faleminderit Zotit që jam gjallë. Ndonjëherë natën mbështetem në mur për siguri dhe ndihem sikur po ngjitem në mur.”

Njerëzit kanë strategjitë e tyre të mbijetesës, një hapësirë ​​të sigurtë të vetë-përcaktuar në shtëpinë e tyre dhe banorët e mbetur supozohet të kenë dy vende ku mund të qëndrojnë në rast emergjencash.

Nga njëra anë, sulmet e pamëshirshme ruse duket se nuk kanë ndikim në dëshirën e njerëzve për të rezistuar. Duke qëndruar pranë rrënojave në ballkonin e saj, Iryna tha se bombarduesit ishin “njerëzit më të këqij që mund të ekzistojnë”, duke shtuar me trishtim: “Ne nuk e donim këtë luftë, por ajo erdhi tek ne”. Ajo i largoi fëmijët e saj nga qyteti pak kohë më parë, por për shkak të punës së saj si administratore në një spital lokal, nuk ka ndërmend të evakuohet. “Si mund t’i lë pacientët?”  pyeti.

Por me ardhjen e dimrit, dyshimet vazhdojnë. Mykolaiv nuk ka pasur ujë të rrjedhshëm të sigurt që nga pranvera – stacioni i pompimit është në një zonë të vijës së parë të kontrolluar nga Rusia – dhe uji që vjen nga çezmat është i kripur dhe nganjëherë në të verdhë të zbehtë, duke gjykuar nga filtrat në bllokun e Davydiuk. Kryqi i Kuq dhe shoqata të tjera bamirëse shpërndajnë ujë të pijshëm.

Autoritetet lokale shpresojnë se ngrohja do të jetë më pak problematike. Vitalii Lukov, nënkryetari i bashkisë, tha se konsumi i gazit ishte tashmë një e dhjeta e niveleve normale sepse impiantet industriale që konsumonin pjesën më të madhe të tij kishin ndërprerë punën për shkak të luftës. Por energjia elektrike është një çështje tjetër. “Ne jemi vërtet të shqetësuar,” tha ai, për shkak të ndryshimit të fundit të Rusisë në taktikat ushtarake për të goditur termocentralet.

Rruga Press