“Fireball”, origjina e meteoritëve në një dokumentar mahnitës

Werner Herzog konfirmon veten si një nga krijuesit më të mirë të dokumentarëve në historinë e kinemasë me “Fireball: Visitors from Darker Worlds”, një film i disponueshëm në Apple TV +.

Paraqitur në Toronto Film Festival dhe më pas në Rome Film Fest, filmi artistik nga regjisori gjerman së bashku me Clive Oppenheimer, një vullkanolog i cili kishte marrë pjesë tashmë në një punë të mëparshme nga Herzog, “Brenda ferrit”. Me këtë film të ri, të dy filluan një udhëtim që i bëri ata të eksplorojnë misterin dhe origjinën e meteoritëve: duke u përpjekur të zbulojnë cilat janë shkaqet dhe efektet materiale, kulturore dhe shpirtërore që vërtiten rreth rënies së meteorëve, kometave dhe asteroideve, Herzog dhe Oppenheimer kanë krijuar një produkt të fuqishëm dhe emocionues, si dhe kanë dhënë një frymëmarrje të fortë antropologjike dhe shkencore.

Duke kombinuar shkencën me misticizmin, kulturën me fenë, mitologjinë me historinë, “Fireball: Visitors from Darker Worlds”, është një përvojë e madhe, e shtresuar dhe e habitshme audiovizuale.

Qeniet njerëzore janë protagonistët e vërtetë

Madje më shumë sesa imazhet e bukura, ajo që vlen më shumë se të gjitha janë takimet që Herzog bën gjatë udhëtimit të tij nëpër botë: nga “engjëjt mbrojtës” që vëzhgojnë Tokën për të parandaluar që meteoritët të afrohen shumë me planetin tonë e deri te shkencëtari i Koresë së Jugut që i pret në Antarktidë dhe deri te valltarët e një ishulli në Paqësorin Jugor, edhe një herë qeniet njerëzore më aventureske, të ndjeshme dhe më ëndërrimtare janë protagonistët absolutë të kinemasë Herzog.

Një kinema që, si për “Nomad”-in e mëparshëm dhe pothuajse të gjitha veprat (dokumentare ose fiktive) me regji nga Herzog, i cili gjatë karrierës së tij të gjatë, vazhdon të besojë se realiteti më i bukur është ai që formohet spontanisht ndërsa kamera po e filmon. Një kinema që është gjithnjë e më e nevojshme.

Elegjia amerikane

Për fat të keq, kishte më pak nevojë për filmin e ri të Ron Hoëard, “American Elegy”, i cili mbërriti direkt në Netflix. Nxjerrë nga libri autobiografik nga J. D. Vance, tregon për një ish-marins, i cili është gati të ketë shansin për të gjetur punën e tij të ëndërruar. Sidoqoftë, një problem familjar do ta bëjë atë të kthehet në kohë, në fëmijërinë e tij dhe marrëdhënien e vështirë me nënën e tij, e cila vazhdon të jetë veçanërisht e ndërlikuar.

Nuk mungon ambicia në “American Elegy”, një film që tregon për tre breza të një familjeje që është emblematike e jetës në provincën e Shteteve të Bashkuara: ideja për të bërë një përmbledhje të “ëndrrës amerikane” dhe vështirësitë për ta arritur atë është mjaft e qartë, por gjithçka kthehet në një rrëfim plot klishe dhe pasazhe retorike.

Glenn Close

Ekziston vetëm një aspekt që arrin të shpëtojë këtë produkt, megjithëse minimalisht: performanca madhështore e Glenn Close në rolin e gjyshes protagoniste dhe ajo, inferiore por sidoqoftë e shquar, e Amy Adams në atë të nënës. Përveç punës së shkëlqyeshme të këtyre dy aktoreve, pjesa tjetër është e harruar.