Asnjë e ardhme për gratë si unë, thotë futbollistja afgane e mërguar
PIRIAC-SUR-MER, Francë, 31 gusht (Reuters)-Si një ish-lojtare në ekipin kombëtar të futbollit të grave në Afganistan, Fanoos Basir nuk pa asnjë të ardhme për veten nën sundimin taleban.
Ajo iku dhe tani është në një qendër pritjeje për refugjatët në Francë, duke mbajtur zi për jetën që la pas.
“Ne kishim shumë ëndrra për vendin tonë, për të ardhmen tonë, për të ardhmen e grave në Afganistan,” tha ajo jashtë qendrës së pritjes, ku mbërriti pasi u evakuua nga Kabuli me një fluturim të organizuar nga Franca.
“Ky ishte makthi ynë, që talebanët do të vinin dhe do të kapnin të gjithë Afganistanin,” tha ajo. “Nuk ka të ardhme për gratë … tani për tani.”
Herën e fundit që talebanët drejtuan Afganistanin, grave iu ndalua të merrnin pjesë në sport, ose të punonin jashtë shtëpisë, dhe iu desh të mbuloheshin nga koka te këmbët kur ishin në publik.
Lëvizja islamike u rrëzua në pushtimin e udhëhequr nga SHBA në 2001, por 20 vjet më vonë mori përsëri pushtetin dhe detyroi një mision ushtarak të huaj, duke çuar në evakuimin e dhjetëra mijëra afganëve të cenueshëm. Fluturimet e fundit u nisën të hënën.
Në vitin 2010, Basir iu bashkua një ekipi të ri të futbollit që u stërvit në një stadium të shkatërruar dhe filloi të merrte pjesë në turnetë jashtë vendit.
Fotografitë e saj në ditët kur luante tregojnë Basirin, me veshje futbolli, kokën e saj të zbuluar shpesh, të buzëqeshur dhe me krahët e saj të mbështjellë rreth shoqeve të saj të skuadrës.
Tani talebanët janë kthyer, ekipi kombëtar i futbollit është mbyllur. Një kontigjent i madh i lojtarëve dhe stafit aktual u evakuuan në bordin e një avioni ushtarak australian.
Një ish -kapiten i ekipit u bëri thirrje lojtarëve ende në Afganistan të djegin veshjet e tyre sportive dhe të fshijnë llogaritë e tyre në mediat sociale për të shmangur ndëshkimet talebane.
Basir, e cila është 25 vjeç, ndaloi së luajturi për ekipin kombëtar disa vjet më parë, dhe që atëherë ka drejtuar një klub për gratë. Ajo gjithashtu ka punuar si inxhiniere civile.
Ajo tha se kur talebanët morën kontrollin e kryeqytetit, Kabul më 15 gusht, ajo nuk doli jashtë për ditë të tëra. Kur doli jashtë, ajo veshi një burkë që mbulonte fytyrën dhe trupin e saj.
Përveç faktit që futbolli për gratë tani nuk është në diskutim, Basir tha se asaj i është dashur të heqë dorë nga puna e saj.
Disa zyrtarë talebanë janë përpjekur ta portretizojnë grupin si të gatshëm për të lejuar më shumë liri për gratë sesa më parë tani që ata janë përsëri në pushtet. Por shumë afganë kanë frikë se kjo është një fasadë.
Talibanët në disa vende u kanë thënë grave se mund të dalin vetëm me një kujdestar mashkull, gjë që Basir tha se do të duhej të sillte babanë ose vëllain e saj me të sa herë që ajo shkonte në punë.
Ajo vendosi të përpiqej të largohej, së bashku me prindërit e saj.
Ajo kaloi tre ditë rresht pa sukses duke u përpjekur të kapërcente turmat e njerëzve që mblidheshin jashtë aeroportit të Kabulit. Ajo përshkroi skenat që kishte parë, luftëtarët talebanë që qëllonin me armë dhe rrihnin njerëzit me shkopinj.
Kur ajo foli me përfaqësuesit talebanë, ajo tha se ata i thanë asaj: “Ti je një grua, ne nuk duam të flasim me ty”.
Basir tha se ajo dhe familja e saj kishin hequr dorë nga shpresa për t’ia dalë, kur dëgjuan se ambasada franceze kishte organizuar autobusë për të marrë njerëzit që kishin të drejtë për evakuim dhe për t’i sjellë në aeroport. Ajo dhe prindërit e saj ishin në gjendje të arrinin në aeroport dhe të fluturonin jashtë.
Ata tani po i nënshtrohen karantinës COVID-19 në qendrën e pritjes, rreth 450 km (280 milje) në perëndim të Parisit.
Përfundimisht, tha ajo, ajo shpresonte se mund të punonte si inxhiniere civile në shtëpinë e saj të re. Por tani për tani, ajo ndjeu se ishte në harresë.
“Largimi nga vendi ynë, ëndrrat tona, gjithçka, është aq e vështirë për të gjithë,” tha ajo. “Tani do të fillojmë nga zero.”
©RrugaPress Të gjitha të drejtat të rezervuara