Analiza e “The Times”: Po përsëritet historia, lufta në Ukrainë ka të ngjarë të përfundojë si ofensiva e Stalinit në Finlandë gjatë viteve ‘40

Fushata ushtarake e Rusisë në Ukrainë nuk po shkon ashtu siç pritej, pasi ata janë ndeshur me rezistencën e vendasve. Pavarësisht pengesave, Moska mund të jetë ende një plan për të arritur dëshirat e saj. Këtu është ndalur The Times, që sjell një histori me Stalinin. Ata thonë se dëshira e Stalinit për të rrëmbyer territorin strategjik finlandeze në veri të Leningradit të atëhershëm, në luftën e dimrit të viteve 1939-1940, u ndesh me rezistencën e finlandezëve.

Tani, me një ofensivë ruse që po lufton sërish, pavarësisht se ka mposhtur fqinjin që po pushton, lufta, në të cilën ushtria sovjetike rezultoi keq, ndërsa bëri dëme të mjaftueshme për të lejuar Kremlinin të krijojë një paqe të favorshme, lë të kuptohet një rezultat për Ukrainën.
Në të dy konfliktet, një fqinj shumë më i vogël sfidoi një Kremlin të armatosur rëndë duke kaluar në taktika novatore të njësive të vogla dhe duke përdorur armë të furnizuara nga jashtë për të prishur shpresat e Rusisë për një fitore të shpejtë dhe të theksuar, edhe nëse nuk mund ta mposhtte superfuqinë plotësisht.

Në një analizë të djeshme, Instituti për Studimin e Luftës me qendër në Uashington tha: “Forcat ukrainase kanë mposhtur fushatën fillestare ruse të kësaj lufte. Rusët mund të shpresojnë të thyejnë vullnetin e ukrainasve për të vazhduar luftën në rrethana të tilla, duke demonstruar paaftësinë e Kievit për të dëbuar forcat ruse ose për të ndaluar sulmet e tyre, edhe nëse rusët nuk janë dukshëm në gjendje të marrin qytetet e Ukrainës.
Me trupat ruse të bllokuara jashtë Kievit për tre javë, Kharkiv ende në duart e Ukrainës dhe përparimi rus i ndalur në jug, ofensivës duket se po i vjen fundi.
Megjithatë, kjo nuk do të thotë se Rusia nuk mund të fitojë. Ukraina ka qenë e aftë në publikimin e fitimeve të saj dhe po përditëson rregullisht numrin e trupave ruse të vrarë, aeroplanët e rrëzuar dhe tanket e shkatërruar. Fjalimet politike të Presidentit Zelensky janë ngjarje që duhen parë dhe figurat ukrainase besohen më lehtë.

Vlerësimet e inteligjencës perëndimore sugjerojnë se të dyja palët kanë humbur një të dhjetën e aftësive të tyre totale luftarake. Por megjithëse humbjet e Rusisë janë numerikisht shumë më të mëdha, po ashtu është edhe kapaciteti i saj për t’i zëvendësuar ato.
Muajin tjetër grupi aktual i rekrutëve të Rusisë përfundon vitin e tyre të detyrueshëm të shërbimit. Shumë prej tyre ka të ngjarë të përballen me presion për të nënshkruar si ushtarë profesionistë, duke shtuar potencialisht dhjetëra mijëra trupa të reja. Radhët gjithashtu ka të ngjarë të forcohen nga ridislokimet nga Lindja e Largët, Armenia dhe rajonet e pushtuara të Gjeorgjisë, si dhe nga 40,000 luftëtarë sirianë që thuhet se janë vënë në dispozicion nga Presidenti Assad.

Edhe pse këto njësi nuk ka gjasa të mbushin boshllëkun e lënë nga viktimat e mëdha midis divizioneve të parashutistëve dhe forcave speciale të Rusisë, ato do të ofrojnë lehtësim shumë të nevojshëm për një ushtri që ka pësuar humbje shumë më të larta se sa pritej.
Taktika të tilla mund të lënë të kuptohet për një qasje të re – të pranohet se ofensivat në shkallë të gjerë kanë dështuar dhe të fokusohen në shkatërrimin e mbrojtjeve të Ukrainës. Ashtu si Josef Stalin në vitin 1940, Moska atëherë mund të kërkonte kushte më të mira. Dhe duke qenë se Helsinki arriti të ruajë sovranitetin e tij, edhe pse pranoi humbjet territoriale, ky mund të mos jetë skenari më i keq i mundshëm për Ukrainën.

Rruga Press