NATO drejt një strategjie të re: Mbrojtje ajrore aktive kundër dronëve rusë

Përballë një serie shkeljesh të përsëritura të hapësirës ajrore nga dronë rusë, NATO po shqyrton një ndryshim thelbësor në strategjinë e saj të sigurisë ajrore. Nga një qasje reaktive si “policimi i qiellit”, aleanca synon të kalojë në një doktrinë më aktive të mbrojtjes ajrore, që përfshin ndërhyrje më të drejtpërdrejta dhe masa parandaluese.

Sipas një analize të botuar në gazetën franceze Le Monde, politologia Amélie Zima vëren se fluturimet e dronëve rusë — shpesh pa sinjalizime elektronike dhe në mënyrë provokuese — janë bërë më të shpeshta në hapësirën ajrore të vendeve anëtare të NATO-s, përfshirë Poloninë, Gjermaninë, Belgjikën dhe shtete të tjera të Evropës Qendrore dhe Perëndimore.

“Policimi i qiellit”, që ka qenë praktika standarde e NATO-s që nga fundi i Luftës së Ftohtë, konsiston në patrullime ajrore, vëzhgim dhe shoqërim të avionëve të paidentifikuar pa përdorur forcë. Megjithatë, kjo qasje po shihet gjithnjë e më shumë si e pamjaftueshme për të përballuar rreziqet që paraqesin dronët dhe teknologjitë e reja ushtarake ruse.

Nevoja për ndryshim

Në raportin e saj, Zima thekson se aleanca duhet të kalojë drejt një qasjeje që përfshin mbrojtje ajrore aktive — pra jo vetëm reagim, por edhe parandalim dhe neutralizim të rreziqeve në kohë reale. Kjo do të nënkuptonte investime në sisteme të avancuara të radarëve, armë kundër dronëve dhe teknologji të kapjes elektronike.

Ky ndryshim strategjik synon të dërgojë një mesazh të qartë për Moskën: hapësira ajrore e NATO-s është e paprekshme dhe çdo provokim do të marrë përgjigjen e duhur.

Sfida dhe rreziqe

Megjithatë, një qasje më aktive nuk vjen pa rreziqe. Përdorimi i forcës në rast të shkeljeve ajrore — edhe nëse bëhet për mbrojtje — mund të çojë në eskalim të konfliktit me Rusinë dhe të hapë rrugë për përplasje të paparashikuara ushtarake.

Po ashtu, vendosja e kësaj strategjie kërkon unitet politik brenda aleancës, si dhe burime të konsiderueshme financiare për të përmirësuar sistemet ekzistuese të mbrojtjes ajrore.

NATO ndodhet në një moment kyç, ku duhet të balancojë ndërmjet ruajtjes së stabilitetit dhe garantimit të sigurisë kolektive. Kalimi nga “patrullimi ajror” në mbrojtje ajrore aktive sinjalizon një fortësim të pozicionit të saj ndaj kërcënimeve moderne, në një kontekst sigurie gjithnjë e më të pasigurt në Evropë.

Rruga Press