Uria si armë: Plani distopik i ndihmës SHBA-Izrael për Gazën

Ndërsa konflikti në Gaza vazhdon, bota ka qenë dëshmitare e një situate gjithnjë e më të rëndë humanitare. Megjithatë, përpjekjet për të ofruar ndihmë shpëtimtare për popullsinë palestineze kanë marrë një kthesë shqetësuese, ku ndihma po përdoret më shumë si mjet kontrolli sesa si shpëtim.

Një nga shembujt më të fortë të kësaj qasjeje është përdorimi i ndihmës ajrore dhe ndërtimi i një moli të përkohshëm në bregdetin e Gazës, i mbështetur nga SHBA. Ky projekt është paraqitur si një përpjekje heroike për të ndihmuar civilët, por në praktikë ai shërben më shumë për të larguar vëmendjen nga bllokada e vazhdueshme dhe sulmet që kanë shkatërruar sistemin tradicional të shpërndarjes së ndihmës humanitare.

Përtej pamjes së një gjesti human, kjo skemë i përngjan një loje strategjike ku ushqimi dhe uji përdoren si mjete për të ushtruar kontroll dhe për të detyruar bindje. Për palestinezët që mbijetojnë në Gaza, ky realitet është një makth i vërtetë, ku ndihma nuk vjen si një e drejtë, por si një shpërblim i kushtëzuar nga heshtja dhe nënshtrimi.

Ndërkohë, organizatat ndërkombëtare të ndihmës kanë sinjalizuar se këto lëvizje po minojnë parimet bazë të ndihmës humanitare — paanësinë, neutralitetin dhe aksesin e lirë për të gjithë ata në nevojë. Me qasjen e kufizuar në tokë dhe ndërprerjen sistematike të korridoreve të sigurta, ndihma bëhet më shumë një simbol sesa një zgjidhje.

Ky model përforcon idenë e një realiteti distopik ku jetët e civilëve varen nga kalkulimet politike dhe jo nga humanizmi. Ai rikthen konceptin e “urisë si armë”, një taktikë e përdorur gjatë historisë për të gjunjëzuar popullata të tëra.

Në vend që të trajtohet si një krizë humanitare që kërkon përgjigje të drejtpërdrejta, Gaza po bëhet një laborator për eksperimente gjeopolitike, ku edhe buka e gojës varet nga llogaritë e sigurisë dhe interesat e vendeve të fuqishme.

Rruga Press