Mburoja amerikane po lëkundet, Ukraina rrezikon të braktiset, Rusia po forcohet. Uashingtoni është kthyer në oborrin e Neronit, me një perandor zjarrvënës, oborrtarë të nënshtruar dhe një klloun të droguar me ketaminë, i ngarkuar me spastrimet e shërbimit publik

Autour i ketij fjalimi eshte Senatori i grupit te pavarur në Senatin e Francës, Claude Malhuret.

« Zoti President, Zoti Kryeministër, Zonja dhe zotërinj ministra, kolegë të nderuar, Evropa ndodhet në një moment kritik të historisë së saj.

Mburoja amerikane po lëkundet, Ukraina rrezikon të braktiset, Rusia po forcohet. Uashingtoni është kthyer në oborrin e Neronit, me një perandor zjarrvënës, oborrtarë të nënshtruar dhe një klloun të droguar me ketaminë, i ngarkuar me spastrimet e shërbimit publik.

Kjo është një tragjedi për botën e lirë, por para së gjithash është një tragjedi për vetë Shtetet e Bashkuara. Mesazhi i Trump-it është i qartë: nuk ka asnjë përfitim të jesh aleati i tij, sepse ai nuk do të të mbrojë, do të të vendosë tarifa më të larta se armikut dhe do të të kërcënojë me pushtimin e territoreve të tua, ndërkohë që mbështet diktaturat që të sulmojnë.

“Mbreti i marrëveshjeve” po tregon artin e tij të negocimit në pozicion të përkulur. Ai beson se do ta trembë Kinën duke iu përulur Putinit, por Xi Jinping, duke parë këtë dështim të plotë, ka të ngjarë të përshpejtojë planet për pushtimin e Tajvanit.

Asnjëherë në histori një president amerikan nuk ka kapitulluar përpara armikut, nuk ka mbështetur një agresor kundër një aleati, nuk ka shkelur kaq hapur Kushtetutën e vendit të tij, nuk ka nënshkruar kaq shumë dekrete të paligjshme, nuk ka shkarkuar gjyqtarët që mund ta ndalonin, nuk ka përjashtuar me një urdhër të vetëm gjithë shtabin e ushtrisë, nuk ka dobësuar të gjitha institucionet mbikëqyrëse dhe nuk ka marrë kontrollin e rrjeteve sociale.

Kjo nuk është një devijim iliberal, por fillimi i një konfiskimi të demokracisë. Kujtojmë se iu deshën vetëm një muaj, tre javë dhe dy ditë për të rrëzuar Republikën e Vajmarit dhe Kushtetutën e saj.

Unë kam besim në forcën e demokracisë amerikane, dhe vendi tashmë po proteston. Por në vetëm një muaj, Trump i ka bërë Amerikës më shumë dëm se në katër vite të presidencës së tij të kaluar.

Ne ishim në luftë kundër një diktatori. Tani po përballemi me një diktator të mbështetur nga një tradhtar. Tetë ditë më parë, pikërisht në momentin kur Trump i fërkonte shpatullën Macron-it në Shtëpinë e Bardhë, Shtetet e Bashkuara votuan në OKB me Rusinë dhe Korenë e Veriut kundër europianëve që kërkonin tërheqjen e trupave ruse nga Ukraina.

Dy ditë më pas, në Zyrën Ovale, një person që kishte shmangur shërbimin ushtarak guxoi t’i jepte leksione morali dhe strategjie heroit të luftës, Zelensky, para se ta përcillte si një shërbëtor të dorës së dytë, duke i dhënë një ultimatum: “Dorëzohu ose largohu. »

Këtë natë, ai shkoi edhe më tej në tradhti duke ndaluar dërgimin e armëve që ishin premtuar. Çfarë duhet bërë përballë kësaj tradhtie? Përgjigjja është e qartë: të përballemi.

Dhe mbi të gjitha, të mos bëjmë gabime. Humbja e Ukrainës do të ishte humbja e Europës. Vendet Baltike, Gjeorgjia dhe Moldavia janë tashmë në listën e pritjes. Qëllimi i Putinit është kthimi në Jaltë, ku gjysma e kontinentit iu dorëzua Stalinit.

Vendet e Jugut po presin rezultatin e konfliktit për të vendosur nëse duhet të respektojnë ende Europën apo nëse mund ta shkelin atë pa pasoja. Ajo që dëshiron Putini është fundi i rendit të vendosur nga Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e tyre 80 vjet më parë, me parimin themelor të ndalimit të pushtimit të territoreve me forcë.

Ky parim është thelbi i OKB-së, ku sot amerikanët votojnë në favor të agresorit dhe kundër viktimës, sepse vizioni i Trump-it përkon me atë të Putinit: rikthimi i sferave të ndikimit, ku fuqitë e mëdha diktojnë fatin e vendeve të vogla.

“Ti merr Grenlandën, Panamanë dhe Kanadanë, unë marr Ukrainën, vendet Baltike dhe Europën Lindore, ai merr Tajvanin dhe Detin e Kinës.” Këtë e quajnë në mbrëmjet e oligarkëve të Mar-a-Lago “realizëm diplomatik”.

Pra, jemi të vetëm. Por ideja se nuk mund t’i bëjmë ballë Putinit është e gabuar. Në kundërshtim me propagandën e Kremlinit, Rusia është në vështirësi. Për tre vjet, ushtria e saj e ashtuquajtur “e dytë më e fuqishme në botë” ka arritur të marrë vetëm disa pjesë të vogla të një vendi që ka tri herë më pak popullsi.

Normat e interesit në 25%, rënia e rezervave valutore dhe ari, si dhe kolapsi demografik tregojnë se Rusia është në buzë të greminës. Ndihma që SHBA po i jep Putinit është gabimi më i madh strategjik i bërë ndonjëherë gjatë një lufte.

Goditja është e fortë, por ka edhe një anë pozitive: Europianët më në fund po zgjohen nga iluzionet. Ata e kuptuan brenda një dite në Mynih se mbijetesa e Ukrainës dhe e ardhmja e Europës janë në duart e tyre, dhe se kanë tre prioritete:

1.Përshpejtimi i ndihmës ushtarake për Ukrainën për të kompensuar braktisjen nga SHBA dhe për të siguruar një pozicion të fortë në çdo negociatë.

2.Sigurimi që çdo marrëveshje të përfshijë kthimin e fëmijëve të rrëmbyer, të burgosurve dhe garancitë absolute të sigurisë.

3.Ndërtimi i mbrojtjes europiane, e lënë pas dore për dekada me shpresën tek mburoja amerikane.

Kjo është një detyrë kolosale, por nga suksesi ose dështimi i saj do të gjykohen liderët e Europës demokratike në historinë e së nesërmes. Friedrich Merz sapo deklaroi se Europa ka nevojë për aleancën e saj ushtarake – një pranim se Franca ka pasur të drejtë për dekada kur ka kërkuar autonomi strategjike. Tani ka ardhur koha për ta ndërtuar atë.

Do të duhet një investim masiv, forcimi i Fondit Europian të Mbrojtjes jashtë kufizimeve të borxhit të Mastrihtit, harmonizimi i sistemeve të armëve, përshpejtimi i pranimit të Ukrainës në BE, rishikimi i rolit të parandalimit bërthamor mbi bazën e kapaciteteve franceze dhe britanike, si dhe avancimi i projekteve të mburojës raketore dhe satelitëve.

Plani i shpallur dje nga Ursula von der Leyen është një pikënisje e mirë. Por duhet shumë më tepër.

Europa nuk do të bëhet sërish një fuqi ushtarake pa u rikthyer në një fuqi industriale. Dhe mbi të gjitha, Europa duhet të rifitojë forcën e saj morale.

Lavdi Ukrainës së lirë! Lavdi Europës demokratike! »

Rruga Press