Inkursioni ukrainas, analistët ushtarakë shpjegojnë se çfarë ndodh në terren/ Si parashikohet fundi…

Duke përdorur automjete të blinduara amerikane Stryker dhe Bradley dhe sfondin më të avancuar të raketave dhe ushtarakëve perëndimor, ofensiva ukrainase në rajonin e Kursk depërtoi në pjesën e pasme të kufirit si një thikë përmes gjalpit, duke kapërcyer të paktën dy linja mbrojtëse ruse.

Gjatë inkursionit në rajonin rus të Kurskut, forcat e armatosura të Kievit kishin marrë kontrollin e stacionit të matjes së gazit Sudzha, i cili përbënte 50% të të gjitha eksporteve të gazit rus në Bashkimin Evropian dhe ishte i vetmi tubacion gazi që ishte ende funksional dhe furnizonte Austrinë dhe Hungarinë.

Tani, sipas imazheve të reja satelitore të marra midis 9 dhe 11 gushtit, ndërtesat administrative të stacionit të pompimit janë dëmtuar rëndë.

Gazprom – i cili ende furnizon 39.3 milion metra kub në ditë gaz në Evropë përmes Ukrainës – ka njoftuar se deri më sot nuk ka ndryshime në vëllimet e transportit në krahasim me mesataren e gushtit. Megjithatë, përshkallëzimi i tensioneve midis Rusisë dhe Ukrainës pas inkursionit të Kievit në rajonin rus të Kurskut ka pasur tashmë pasoja në çmimet e gazit natyror dhe të lëngshëm, të cilat janë rritur ndjeshëm.

Furnizimet e gazit rus kanë rrjedhur përmes Ukrainës në vëllime të reduktuara që nga maji 2022, kur operatori ukrainas GTS njoftoi ndërprerjen e tranzitit në Evropë përmes stacionit Sokhranovka.

Ndërkohë, forcat e armatosura ukrainase do të ishin më pak se njëzet kilometra larg termocentralit bërthamor Kursk, pranë të cilit do të kishte edhe depo të raketave balistike dhe dronëve të prodhimit iranian.

Analisti ushtarak Orio Giorgio Stirpe shpjegon se si veprimi i Kievit pasqyron doktrinën e NATO-s duke sulmuar armikun në pikën më të dobët të frontit me një veprim shumë të shpejtë të kryer nga rreth dhjetë brigada të pajisura mirë.

“Ushtria ukrainase nuk mund të përballojë të pësojë humbje shumë serioze dhe, duke pasur nevojë për të çliruar territoret e pushtuara – dhe duke mos qenë në gjendje t’i rimarrë ato me sulme frontale – ajo duhet t’i shkaktojë armikut humbje të mëdha, të mjaftueshme për ta sjellë atë në kolaps”.

“Ushtria ruse, e cila ka pësuar një metamorfozë nga gjysmë-profesionale në të mobilizuar – thekson Stirpe – ka probleme të mëdha trajnimi, komandimi dhe kontrolli, mbështetje taktike dhe logjistike dhe lëvizshmëri, por falë rezervave të mëdha njerëzore dhe materiale ajo ka një epërsi të qartë. Për momentin, burimet njerëzore ruse janë të mjaftueshme për të nxitur luftën në rajonin e Donbasit, ndërsa burimet materiale janë të destinuara të mbarojnë deri në vitin 2025. Më pas, Rusia do të jetë e pamundur të mbajë presionin aktual.

“Masivet e këmbësorisë, fortifikimeve dhe fushave të minuara imponojnë një shkallë të paqëndrueshme gërryerjeje mbi ukrainasit. Nuk do të lodhem ta përsëris: Ukrainasit veprojnë të orientuar drejt armikut dhe jo drejt territorit; qëllimi është të çojnë ushtrinë ruse në kolaps dhe prandaj detyrojeni të tërhiqet”.

Koloneli Stirpe kornizon operacionin ukrainas në rajonin e Kurskut sipas një objektivi taktik që duhet arritur: të detyrojë rusët jo vetëm të devijojnë burimet nga Donbass. Pushtimi ukrainas i territorit rus është politikisht i patolerueshëm për Putinin. Mimika e presidentit rus që hesht guvernatorin rajonal gjatë një konference publike e bën të qartë këtë.

Për të, rimarrja e këtij territori është prioritet absolut dhe i domosdoshëm, me çdo kusht. Dhe kostoja do të jetë shumë e lartë, sepse për një ushtri statike si ajo ruse, një ndryshim kaq drastik në gravitacionin sulmues do të kërkojë kohë dhe përpjekje të pamasë, të cilat nga ana tjetër do të çojnë në kosto në rritje, që duhet paguar në kohën dhe vendet e zgjedhura nga ukrainasit. Shkurtimisht: Putini e ka humbur iniciativën.

“Asnjë strategji thjesht mbrojtëse nuk ka funksionuar kurrë në një luftë totale; nëse Ukraina dëshiron të rikuperojë integritetin e saj territorial, nuk mjafton që ajo të shmangë humbjen: ajo duhet të fitojë në fushë”, përfundon Stirpe.

Çfarë ndodh në terren

Njësitë ruse të sulmuara ishin në thelb njësi kufitare (të varura nga FSB dhe jo nga ushtria), çeçenë të parregullt të gatshëm për t’u përballur me “Legjionin e Lirë Rus” dhe jo me ushtrinë e rregullt ukrainase dhe rekrutët e garnizonit të armatosur dobët: të gjithë njerëzit pa lëvizshmëri ose taktikë ose mbështetje logjistike, asgjë që mund t’i rezistonte njësive të mekanizuara veterane. Vetëm disa u sulmuan drejtpërdrejt: kryesisht ata u larguan, u izoluan dhe më vonë u kapën nga njësitë ukrainase të linjës së dytë, ndërsa njësitë kryesore vazhduan të përparonin.

Nuk mjafton që Putini të ndalojë ofensivën ukrainase, për të është politikisht katastrofike të zmbrapsësh pushtuesit. Kolonat që na tregoi vetë televizioni rus përbëhen nga kamionë kryesisht të vjetër të modeleve të ndryshme, plus automjete civile të kërkuara dhe disa armë antitank (modele të viteve 1950) në tërheqje. Për të lëvizur nga fronti i Zaporizhzhya në rajonin e Kurskut, është e nevojshme të lëvizni “me vija të jashtme” përgjatë më shumë se një mijë kilometra rrugë, me itinerare shumë të parashikueshme pothuajse plotësisht brenda rrezes së artilerisë me rreze të gjatë ukrainase, kryesisht në zona me një prani të dendur të forcave speciale ukrainase të afta për të zbuluar lëvizjen e kolonave individuale në kohë reale. Me pak fjalë, një manovër jo vetëm e vështirë dhe shumë e ngadaltë, por edhe jashtëzakonisht e rrezikshme: këto kolona janë krejtësisht të pambrojtura dhe ndalimi i tyre ishte padyshim i planifikuar me kujdes. Deri më tani, të paktën tre kolona janë shkatërruar nga sulmet me raketa ukrainase, dhe për këtë arsye po aq batalione janë neutralizuar në lëvizje të plotë logjistike.

Në fund të fundit, rusët me siguri do të jenë në gjendje të grumbullojnë kapacitete të mjaftueshme për të kontrolluar, arrestuar dhe përfundimisht kundërsulmuar ukrainasit në Kursk. Në atë moment, brigadat kryesore ukrainase do të jenë shkëputur tashmë, dhe të tjerat më pak të lëvizshme dhe më të përshtatshme për mbrojtjen do të marrin përsipër barrën e mbrojtjes së tokës së pushtuar për të maksimizuar humbjet e kundërshtarëve dhe për të minimizuar humbjet e tyre duke lëshuar terren në mënyrë të kontrolluar. Marrja e kontrollit të shkëmbimit të gazsjellësit dhe kërcënimi për termocentralin bërthamor të Kurskut, i cili detyroi çaktivizimin e pjesshëm të tij, i kanë shkaktuar Rusisë dëme të mëdha ekonomike, megjithëse të përkohshme.

Rruga Press