Katastrofë humanitare, banorët e Gazës detyrohen të pinë ujë të ndotur dhe të kripur, rrezikojnë të vdesin nga dehidratimi

Mohammad Al Shanti detyrohet të udhëtojë gati katër milje për në spitalin Al-Aksa në Gaza qendrore për të mbushur shishet plastike me ujë.

Mjafton vetëm për nevojat më elementare të familjes së tij. “Ne nuk i lajmë rrobat, kursejmë çdo pikë të vogël”, tha ai për CNN, duke e përshkruar situatën e ujit si “katastrofike”.

Gjetja e ujit të pastër po bëhet një sfidë gjithëpërfshirëse – dhe gjithnjë e më e vështirë – për shumë Gazanë. Sulmet brutale të Hamasit në Izrael më 7 tetor vranë të paktën 1400 njerëz dhe grupi mori më shumë se 200 pengje, sipas autoriteteve izraelite.

Në vazhdën e sulmit, Izraeli nisi një bombardim ajror të Gazës që zyrtarët palestinezë shëndetësorë thonë se ka vrarë më shumë se 5,000 njerëz.

Izraeli gjithashtu njoftoi një “rrethim të plotë” në enklavë, duke ndaluar furnizimet jetike me ujë, ushqim dhe karburant.

Izraeli që atëherë ka lejuar që pak ujë të rrjedhë përmes një prej tre tubacioneve që shkojnë në Gaza, por ekspertët thonë se ai mbulon vetëm një përqindje të vogël të nevojave të enklavës.

Shumica e ujit të Gazës vjen nga burimet lokale, por karburanti i nevojshëm për të pompuar dhe pastruar atë po mbaron me shpejtësi.

Ndërsa sistemi i ujit shembet, disa banorë të Gazës janë detyruar të pinë ujë të ndotur dhe të kripur, duke shkaktuar shqetësime për një krizë shëndetësore dhe frikë se njerëzit mund të fillojnë të vdesin nga dehidratimi.

Një ‘katastrofë humanitare’

Prodhimi i ujit në Gaza është aktualisht në 5% të niveleve normale, sipas një raporti të UNICEF nga 17 tetori, duke cituar Autoritetin Palestinez të Ujit (PWA).

Banorët e Gazës tani jetojnë me më pak se 3 litra ujë në ditë, sipas OKB-së, shumë më poshtë se 50 litra e rekomanduar nga Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH) si minimumi absolut i nevojshëm për të plotësuar nevojat bazë, duke përfshirë pijen, gatimin dhe higjienën.

“I vetmi ujë që njerëzit kanë është në thelb uji i detit jo i pijshëm i përzier me ujërat e zeza”, tha Natasha Hall, një anëtare e lartë me Programin e Lindjes së Mesme në Qendrën për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare (CSIS). Disa po detyrohen të pinë nga puset e fermave, sipas organizatës jofitimprurëse Oxfam.

Mazen Ghunaim, kreu i PËA, tha se pa ndërhyrje në shkallë të gjerë, mungesa e ujit do të shkaktojë një “katastrofë humanitare”.

Kishte një fije shprese këtë fundjavë kur karvani i parë i kamionëve me ndihma të ngarkuar me ujë, ushqim dhe furnizime mjekësore hynë në Gazën jugore përmes kalimit Rafah, në kufirin me Egjiptin.

Por Gaza mori vetëm 60,000 litra ujë të shtunën, tha Ghunaim.

Për të mbuluar nevojat e thjeshta të 2.3 milionë njerëzve që jetojnë në enklavë duhen 33 milionë litra çdo ditë, tha ai për CNN. Këto përpjekje për ndihmën e parë janë “vetëm pika fillestare në oqean”, tha Richard Peeperkorn, përfaqësuesi i OBSH-së për Bregun Perëndimor dhe Gazën.

“Karburanti është ujë”

Një furnizim jetik që mungon nga autokolonat e ndihmës ka qenë karburanti. Pa të, sistemi ujor i Gazës është shkatërruar. “Karburanti është ujë,” tha Hall i CSIS. “Ndërprerja e karburantit është ndërprerja e ujit.”

Shumë nga kamionët e ujit në të cilët bazohen banorët e Gazës për të mbushur kontejnerët me ujë, nuk janë në gjendje të arrijnë në shtëpitë e njerëzve sepse u mungon karburanti dhe për shkak të bombardimeve, tha Omar Shaban, themelues dhe drejtor i grupit të pavarur të mendimit PalThink për Studime Strategjike me bazë në Gaza.

Të pesë impiantet e trajtimit të ujërave të zeza dhe dy nga tre impiantet e shkripëzimit kanë ndërprerë punën.

Impianti i fundit i madh i shkripëzimit i mbetur i enklavës, i cili ishte mbyllur për gati një javë, rifilloi punën të shtunën, por është në më pak se 7% të kapacitetit të tij të zakonshëm.

Ndërkohë që disa njësi më të vogla të shkripëzimit mbeten funksionale, këto janë lokale dhe nuk janë të mjaftueshme.

Furnizimet e karburantit të Gazës mund të mbarohen brenda 48 deri në 72 orë, tha të hënën Ghunaim, nga PËA.

“Ne jemi poshtëruar”

Për Um Haitham Hassan, e cila jeton në një tendë UNRËA në qytetin jugor të Khan Younis, situata po bëhet e paqëndrueshme. Ajo nuk mund të lajë rrobat e familjes së saj apo të lajë fëmijët e saj.

Nuk ka ujë, karburanti është “i ndërprerë plotësisht”, tha ajo. “Ne jemi poshtëruar,” tha ajo për CNN. “Të gjitha rrobat tona, flokët tanë, trupat tanë janë të pista.”

Rruga Press