Pse Izraeli u ‘kap në gjumë’? Si u arrit rënia e shërbimeve më të sofistikuara të sigurisë

Rënia e plotë e Shërbimeve të Sigurisë dhe Inteligjencës të Izraelit, të cilat nuk arritën të parashikonin sulmin e planifikuar, do të mësohen në tekstet shkollore të Sigurisë dhe Inteligjencës për dekadat e ardhshme. 

Vetë izraelitët tani deklarojnë se lufta vjen e para dhe hetimi i shkaqeve që shkaktuan këtë dështim të paprecedentë do të bëhet më pas.

Shkaqet që çuan në këtë kolaps Izraelin janë të shumta dhe komplekse. 

Kriza e paprecedentë politike dhe ndarja sociale që përjetoi vendi me rastin e reformës në drejtësi të promovuar nga Benjamin Netanyahu kishte prekur edhe Forcat e Sigurisë. 

Një numër i madh rezervistësh të Forcave Ajrore janë penguar nga trajnimi i rregullt me ​​rrezikun e humbjes së patentës së pilotit, gjë që tashmë ka filluar të përkthehet në mungesë pilotësh për Forcën Ajrore. 

Disa javë më parë, në një tekst të nënshkruar nga 180 oficerë të lartë dhe zyrtarë të lartë të Mossad dhe Shin Bet, përfshirë ish-komandantët e Mossad dhe IAEA, ata paralajmëruan për pasojat e sigurisë kombëtare të krizës politike në vazhdim. Kjo lëvizje, e quajtur Protesta e Gjeneralit, udhëhiqet nga ish-komandanti i Mossad, Tamir Pardo.

Megjithatë, gabimi i madh i Izraelit ishte se kishte nënvlerësuar Gazën , aftësitë ushtarake të Hamasit dhe, në këtë kontekst, ata nuk e kishin vlerësuar aspak mundësinë e një sulmi kaq të madh nga Rripi i Gazës. 

Qeveria Netanyahu në muajt e fundit është fokusuar kryesisht në çështjen e Iranit, por edhe në Bregun Perëndimor, pasi hebrenjtë ortodoksë të ekstremit të djathtë dhe fanatikë që morën pjesë në qeveri ishin të interesuar kryesisht në promovimin e vendbanimeve në Bregun Perëndimor, pasi palestinez me bindje ekstremiste ishin ‘zgjuar’ në zonë.

Vetëkënaqësia e Izraelit me ndjenjën e tij të epërsisë në rajon doli të ishte një kurth i madh, pasi Shërbimi Sekret besonte se gardhi i ngritur rreth Gazës ishte i mjaftueshëm dhe se sistemet moderne të mbikëqyrjes elektronike krijuan një mur sigurie të padepërtueshëm. 

Hamasi, megjithatë, demonstroi, siç tregon gjithçka, një shkallë të lartë me përshtatshmërinë e kushteve të reja. 

Duke qenë se vitet e fundit dhe që kur tërheqja e ushtrisë izraelite eliminoi pjesën më të madhe të palestinezëve që transportonin informacione në Izrael, kjo i privoi Shërbimit Sekret mundësinë për të pasur informacion direkt nga terreni. 

Duke ditur aftësitë teknologjike të Izraelit, anëtarët e Hamasit braktisën jo vetëm internetin, por edhe telefonat celularë për takime dhe planifikime sekrete. 

Siç tha gjenerali izraelit në pension Amir Avivi, udhëheqja e Hamasit është kthyer në “epokën e gurit”. 

Në të njëjtën kohë, nën hundën e izraelitëve, ata vazhduan të transferonin në Gaza pajisje për prodhimin e raketave të improvizuara me njohuritë dhe trajnimin që merrnin nga Irani.

E gjithë kjo ndoshta duhet t’i atribuohet faktit se Shërbimet Sekrete Egjiptiane e kishin paralajmëruar Izraelin se diçka e madhe po përgatitej, por, siç theksuan të njëjtat burime, Izraeli ishte i përkushtuar ndaj Bregut Perëndimor.

Pala izraelite mohoi se kishte marrë mesazhe të tilla, por egjiptianët këmbëngulën se informimi ishte bërë, por ishte nënvlerësuar.

Gjithashtu u krijua iluzioni se pas kaq shumë luftërave Hamasi nuk do të ndërmerrte një sulm dhe, në rastin më të keq, do të kufizohej në lëshime sporadike dhe të kufizuara të raketave në territorin izraelit, i cili do të përgjigjej me bombardime. 

Efektet e këtyre bombardimeve besohej nga Izraeli se e privonin Hamasin nga mbështetja popullore për sulme në shkallë më të gjerë. 

Madje ekzistonte një perceptim se Hamasi ishte pajtuar me status quo- në dhe, në këtë kontekst, kishte një interes për të ruajtur armëpushimin edhe më shumë kur afro 20,000 palestinezë nga Gaza hynë në Izrael çdo ditë për të punuar, duke ndihmuar ekonominë e rajonit dhe për të përmirësuar jetën e mijëra familjeve.

Ndoshta “diagnoza” më e saktë u bë nga Martin Idick , i cili shërbeu dy herë si ambasador i SHBA në Izrael dhe si i dërguar i posaçëm i Barack Obamës për çështjen palestineze (intervistë në Foreign Affairs): shkaku është “hubris” (mendjemadhësi), perceptimi se arsenali i Izraelit do ta pengonte Hamasin nga një sulm. 

Kështu ai u vendos në një “normalitet” me Gazën, duke mos dashur të merrej me problemet afatgjata.

Rruga Press