Heronjtë e padukshëm të luftës në Ukrainë
Qyteti i Okhtyrka, i vendosur në rajonin Sumi, në verilindje të Ukrainës, u shënjestrua nga raketat ruse më 11 mars.
Një nga pikat e goditura ishte selia e një operatori telefonik dhe interneti që u shërben 20 milionë njerëzve në një vend me 41 milionë banorë.
Njerëzit, jeta e të cilëve u përmbys kur një termocentral dhe shumë shtëpi u goditën në qytetin e shkatërruar prej 50,000 banorësh, u privuan nga një gjë tjetër që ata e konsideronin të domosdoshme: telefonatat.
Zyrtarët e operatorit po përballeshin me një problem.
Punëtorët e saj në zonë u angazhuan në riparimin e linjave të tjera të dëmtuara në Okhtyrka dhe zonat përreth të rrethuara.
Kështu ata kërkuan ndihmë nga punonjësit në Poltava, një qytet më i madh 100 kilometra në jug.
Ukraina dhe Rusia ranë dakord për krijimin e një korridori të sigurt që do të lejojë hyrjen dhe daljen e ndihmës humanitare nga Okhtyrka.
Shpresohej që teknikët nga Poltava gjithashtu mund të arrinin në qytet duke përdorur këtë rrugë.
Pavarësisht marrëveshjes së arritur, bombardimet ruse nuk u ndalën kurrë.
Megjithatë, as inxhinierët e kompanisë nuk kishin ndërmend të ndalonin.
Ata hynë në qytet nën zjarr, duke arritur në pikën ku makineritë e quajtura “stacionet e rrjetit” siguronin lidhje direkte me internet dhe telefon.
Ajo që ata panë ishte katastrofike: pajisjet ishin bërë të papërdorshme si rezultat i bombardimeve.
Me fjalë të tjera, të gjitha stacionet bazë në qytet duhej të transferoheshin në një rrjet të ri.
Por me gjithë kërcënimet e reja për sulme, Okhtyrka e rifitoi rrjetin e saj telefonik disa orë më vonë, falë përpjekjeve të inxhinierëve.
Duke përshkruar ngjarjet për revistën amerikane Forbes, menaxheri i kompanisë Volodymyr Lutchenko tha se inxhinierët jo vetëm që përfunduan me sukses detyrën që u ishte caktuar, por edhe u kthyen në shtëpi të sigurt.
“Falë veprimit të menjëhershëm të stafit tonë, ne ishim në gjendje të vëmë në funksion 11 stacione bazë”, tha Lutchenko.
(Edhe pse Forbes nuk ka qenë në gjendje të verifikojë në mënyrë të pavarur narrativën e Lutchenkos, tregime të ngjashme janë shfaqur në postimet në mediat sociale të punonjësve të tjerë të kompanisë.)
Shumë qytete përjetojnë skena të njëjta në Ukrainë.
Incidenti Okhtyrka i përmendur më sipër është vetëm një shembull.
Vetëm pak ditë para tyre, Kharkiv ishte dëshmitar i skenave të ngjashme.
Në foto pasqyrohen përpjekjet e dy punonjësve të një prej operatorëve më të mëdhenj të telekomunikacionit në vend në krye të një kapaku të pusetave.
Të rrethuar që në ditën e parë të luftës, punëtorët në qytet u përpoqën të riparonin lidhjet e dëmtuara fiberoptike, duke injoruar makinat e djegura, mbeturinat e ndërtesave dhe tubat prej çeliku që ishin copëtuar si plastika rreth tyre.
Qindra kilometra në perëndim, Volodymyr Poltavchenko, drejtori rajonal i kompanisë në Kharkiv, po përpiqej të organizonte inxhinierët nga ku ishte.
Në ekranet e zyrës së tij, ai mund të shihte se cilët stacione ishin dëmtuar dhe madje cili ruter dhe çelës nuk punonin.
Ai ishte gjithashtu në gjendje të vendoste se çfarë mund dhe çfarë nuk mund të rikuperohej dhe çfarë pajisje duheshin për të ruajtur rrjedhën e të dhënave në Kharkiv.
Rruga Press