Gara presidenciale e Italisë ringjall rrezikun politik

Nga Lisa Jucca – Reuters, Milano, 24 janar

– Zgjedhja e presidentit të ardhshëm të Italisë mund të shënojë rikthimin e rrezikut politik.

Qeveria teknike e kryeministrit Mario Draghi ka sjellë njëfarë qetësie në vend. Paaftësia e politikanëve për të rënë dakord për një kandidat të denjë për president e bën ish-shefin e Bankës Qendrore Evropiane një pretendent të fortë për të qenë kreu i ardhshëm i shtetit. Por, ngritja e tij në këtë post mund të shkaktojë një krizë të re politike.

Më shumë se 1,000 ligjvënës dhe përfaqësues rajonalë votojnë të hënën për të zgjedhur një pasardhës të presidentit në largim Sergio Mattarella. Asnjë kandidat i qartë nuk është shfaqur për këtë pozicion, i cili i jep presidentit aktual fuqinë për të shpërndarë parlamentin dhe për të zgjedhur kryeministrat e mundshëm.

Një ofertë e pabesueshme nga ish-kryeministri dhe i dënuari për mashtrim dhe fshehje të taksave, Silvio Berlusconi dështoi të shtunën .

Tërheqja e Berlusconit rrit shanset e Draghit. Ish-bankieri qendror, i cili u katapultua për të udhëhequr një qeveri të koalicionit të gjerë në shkurt të vitit të kaluar, nuk ka mbështetjen zyrtare të asnjë partie politike italiane.

Disa, duke përfshirë Berlusconin dhe shefin e League -s , Matteo Salvini, duan që ai të qëndrojë si kryeministër për të luftuar krizën shëndetësore dhe rritjen e çmimeve të energjisë. Megjithatë, pozita e tij e brendshme e ajo ndërkombëtare dhe mungesa e përkatësisë politike mund ta shtyjë atë drejt këtij posti.

Ndryshimi do të nënkuptonte lirimin e zyrës së kryeministrit një vit para përfundimit të legjislaturës aktuale.

Italia mund të instalojë një teknokrat tjetër si ekonomisti Enrico Giovannini ose të zgjedhë një udhëheqës politik.

Sidoqoftë, qeveria e re do të ishte më pak e bashkuar.

Grindjet e brendshme mund të ngadalësojnë ose zbehin planin e reformave që Italia duhet të zbatojë në këmbim të rreth 200 miliardë eurove të fondeve të Bashkimit Evropian pas pandemisë.

Masa mund të shkaktojë edhe zgjedhje të parakohshme, rezultatet e të cilave do të ishin të vështira për t’u parashikuar, duke çuar në më shumë paqëndrueshmëri pasi ekonomia e tretë më e madhe e eurozonës përballet me borxhin publik me vlerë të rreth 150% të prodhimit të brendshëm bruto.

Investitorët po tregojnë disa shenja nervash të përtërirë. Diferenca në obligacionet 10 vjeçare italiane dhe gjermane, e cila ka mbetur e qëndrueshme në rreth 100 pikë bazë për pjesën më të madhe të vitit të kaluar, kohët e fundit është zgjeruar në rreth 140 pikë bazë, megjithëse është ende larg diferencës prej më shumë se 300 pikë bazë arritur nën qeverinë e koalicionit kundër masave shtrënguese në 2018.

Duke u bërë president, Draghi do të vepronte si garantues i besnikërisë së Italisë ndaj euros dhe NATO-s, por ndoshta do të përshpejtonte një krizë të re politike. Gjëegjëza presidenciale nuk ka përgjigje të lehtë.

©Rruga Press